شگفتی‌های نوشتن در فضای مجازی!

این شاعر، پژوهشگر و مدرس زبان و ادبیات فارسی در یادداشتی که در این خصوص در اختیار گیلونا قرار داده است، گفت: نوشتن در صفحات فضای مجازی به دلیل سرعت، سهولت و مزایای دیگر بسیار لذت بخش است و یکی از مزایای آن این است که هم در انتخاب موضوع و زبان و هم در زمینه نشریه و خوانندگان آن «بدون مرز» است.

اما یکی از شگفتی های نوشتن در فضای مجازی که گاهی خنده دار و گاهی مایوس کننده است، این است که انواع خواننده ها گاهی چیزی را با نام و تصویر واقعی شما می نویسند و گاهی با هویتی پنهان و تصویری جعلی. این نوشته ها شامل چند نوع است. در این یادداشت به برخی از انواع کپشن ها که در فضای مجازی به آن «کامنت» گفته می شود، پرداخته ام.

1- نوشته های تبلیغاتی امکان تبلیغات حرفه ای یا فکری و سیاسی بدون ارتباط با نوشته اصلی.

2- نوشته های اجباری سایبری گیران و گروه های فشار از سلطنت طلبان و ضدانقلاب های آن سوی اقیانوس ها تا محیط بانان آن سوی آب ها از دریای خزر تا خلیج فارس.

3- نوشته هایی که با طرح سوالات بیهوده و گذاشتن حرف های خود روی صندلی با یک سری استدلال سعی در به حاشیه بردن نوشته اصلی دارند.

4. مخاطبی که فکر می کند هرکسی باید در محدوده فکری و سلیقه خود بیندیشد و بنویسد، بنابراین فارغ از نوشته اصلی، از نویسنده بخواهید که مطابق میل او بنویسد.

حرفه هایی مانند:

– شما که دغدغه نویسندگی و زبان فارسی دارید، می خواهم در مورد حقوق و عیدی کارمندان مطلبی بنویسید.

– راستی چرا در تظاهرات بازنشستگان به جای شعر گفتن از زندانیان نمی نویسید؟

– چرا در مورد جنگ های اوکراین، یمن، سودان، تایوان و لیبی نمی نویسید و به سادگی در شعر، بلاغت و دستور زبان غوطه ور شده اید؟

5. مخاطبی که فضای مجازی را کلاس و پرسش و پاسخ می داند.

یا پیام هایی مثل این:

دوره تحصیلی من را مشخص کنید.

موضوع پایان نامه من را پیشنهاد دهید.

پایان نامه من را ارسال کنید، اشکالات را بنویسید.

چند شعر برای نقد و نظر می فرستم

مجموعه شعرم را پس از بررسی برای چاپ به ناشر معتبر می فرستم.

6. از همه تعجب آورتر و ناراحت کننده تر، مردمی هستند که با روحیه تحقیق و پرسش، نویسنده را تحت فشار قرار دادند، چرا این را نوشتید؟ چرا اینجوری نوشتی

این گروه عجیب و عصبی اگر به مقصد نرسند از راه خود خارج شده و فحش می دهند.

7. گروه دیگری که در آن نیروهای سازمان یافته حلقه های پنهان و آشکار قدرت، ثروت و شخصیت های برجسته (مشهورها، برندها و برخی شرکت ها) هستند، به محض اینکه چیزی خلاف میل کارفرمایان خود بنویسید، مثلاً از یک خواننده انتقاد کنید، یا اشتباهات یک “کتاب آزمون پذیرش یا انتقاد از بی عدالتی و رفتار بد یکی از حرفه ها را به من یادآوری کن. این گروه سازمان یافته به میدان می آیند و فحش و ناسزا می گویند تا نویسنده را عصبی، شوکه و ساکت کنند.”

انتهای پیام/