وضعیت اینترنت در آینده، یک پیش‌بینی دشوار

غزال زیاری: منظور از ” اینترنت آینده ” چیست؟ صحبت از سومین مرحله تکامل وب در میان است؛ جایی که زندگی آنلاین، غیرمتمرکزتر و جالب توجه‌تر از همیشه دنبال خواهد شد. این مرحله، بعد از مرحله web۱ که بر پایه وب‌سایت‌های استاتیک و ایستا بنا شده بود و web۲ که با محتوای تولید شده توسط کاربران مشخص شده و توسط شرکت‌های رسانه‌های اجتماعی مثل Tencent و فیس‌بوک هدایت می‌گردید، از راه خواهد رسید.

حالا شما می‌توانید از عبارات “web۳” و “اینترنت آینده” به جای یکدیگر استفاده کنید. این درحالی است که این عبارات ممکن است برای افراد مختلف کمی معنای متفاوتی داشته باشد ولی پیش‌بینی‌هایی وجود دارد که به‌عنوان یک آینده‌پژوه می‌توان درباره نحوه عملکرد فناوری‌های web۳ و تاثیرگذاری‌اش برنحوه زندگی، کار و بازی‌های ما انجام داد.

در اینجا پنج ترند وجود دارد که ممکن است برروی اینترنت آینده تاثیرگذار باشند.

متاورس و تجربه دنیای سه‌بعدی

در اینترنت آینده، فعالیت‌های آنلاین دیجیتال با دنیاهای مجازی و فیزیکی ادغام خواهند شد تا تجربیاتی واقعی و سه‌بعدی را بسازند. برندها، مدارس، کارفرمایان و افراد، همگی در دنیای مجازی خود فعالیت خواهند کرد؛ جایی که افراد می‌توانند گرد هم آمده تا بیاموزند، بازی کنند، کار کنند و به معاشرت بپردازند.

متاورس (محیط دیجیتالی مشترک و پایدار که در آن می‌توانیم با همان آواتار، دارایی‌های دیجیتال و ترجیحات یکسان فعالیت کنیم)، تکنولوژی‌هایی مثل واقعیت افزوده (AR)، واقعیت مجازی (VR) و دوقلوهای دیجیتال را برای ایجاد اینترنتی سه‌بعدی و همه جانبه‌تر، واقعی‌تر و جذاب‌تر، گرد هم می‌آورد.

طلوع تمرکززدایی

در یک اینترنت غیرمتمرکز، قدرت و کنترل بیشتر از اینترنت متمرکز توزیع می‌شود. در آینده، اینترنت به شکلی فزاینده از تکنولوژی‌های غیرمتمرکزی مثل بلاک‌چین و شبکه‌های همتا به همتا قدرت می‌گیرد تا اینکه بخواهد توسط چند نهاد دولتی یا شرکت‌های بزرگ کنترل شود. این امر حریم خصوصی و امنیت بیشتری را فراهم خواهد کرد و سانسور را کاهش خواهد داد. یک اینترنت غیرمتمرکز، در عین حال انواع جدیدی از برنامه‌ها و خدماتی که در اینترنت متمرکز فعلی امکان‌پذیر نیست را برایمان فراهم می‌کند.

بیشتر بخوانید:

سخت‌افزارهای پیشرفته

نوآوری‌های سخت‌افزاری، مثل عینک‌های ایمنی، عینک‌ها و هدست‌هایی که سرعت استفاده از اینترنت آینده را افزایش می‌دهند.

بزرگترین کمپانی‌های تکنولوژیک دنیا نه تنها هدست‌های واقعیت مجازی را برای زمانی که ما می‌خواهیم یک تجربه اینترنت کاملا سه بعدی داشته باشیم تولید می‌کنند، بلکه برروی ابزارهایی مثل عینک‌های هوشمند نیز کار می‌کنند تا ما بتوانیم به راحتی این عینکها را در هنگام راه رفتن به چشم زده و در دنیای واقعی به تعامل بپردازیم.

من اخیرا یک نمونه اولیه از عینک هوشمند کمپانی Viture را تست کردم. این عینک، شبیه یک عینک آفتابی معمولی است ولی یک صفحه مجازی ۱۲۰ اینچی را در مقابل چهره شما به نمایش در می‌آورد. با این عینک‌ها، توانستم دنیای واقعی را برای انجام یک بازی یا تماشای یک ویدیو مسدود کنم و درعین حال مثل عینک‌های معمولی از طریق آن دنیا را ببینم.

عینک‌های هوشمند آینده، با نمایش تصاویر و اطلاعات دیجیتالی در مقابل چشمان ما در گذر روز، واقعیت افزوده را به زندگی اضافه می‌کنند و این شیوه‌ای است که ما می‌توانیم واقعیت افزوده را در شیوه کار، بازی و زندگی‌مان بگنجانیم.

این احتمال وجود دارد که به لطف این فناوری جدید پوششی، بتوانیم به نقطه‌ای برسیم که دیگر نیازی به گوشی‌های هوشمند نداشته باشیم.

تقویت بدن

با استفاده از تکنولوژی می‌توان برای تقویت یا اصلاح بدن اقدام کرد. در جامعه فعلی، ما با انجام کارهایی مثل ایمپلنت دستگاه‌هایی مثل حلزون شنوایی یا ضربان‌ساز برای کنترل عملکرد قلب، کیفیت بدن و زندگی مان را بهبود بخشیده‌ایم.

پس تقویت بدن، به‌عنوان بخشی از اینترنت آینده، فراتر از اینها خواهد بود. Mojo Vision در حال توسعه لنزهای تماسی واقعیت افزوده‌ای است که نمایشگرهای micro-LED را در داخل چشم قرار می‌دهند. تصور کنید که بتوانید با استفاده از این لنزها، اطلاعات آب و هوایی، پیغام‌های چت و یا اطلاعات واقعیت افزوده در دنیای اطرافتان را ببینید.

برخی از کمپانی‌ها، گام را فراتر گذاشته و به دنبال آن هستند تا مغز انسان را مستقیم به اینترنت وصل کنند. “واقعیت مجازی وابسته به سلسله اعصاب”، تکنولوژی واقعیت مجازی را با رابط‌های مغز و رایانه (BCIs) ترکیب می‌کند تا تجربیات تعاملی و سه بعدی را ایجاد کند که مستقیما به سیستم عصبی فرد متصل می‌شوند.

با واقعیت مجازی سیستم عصبی، کاربران می‌توانند به جای دستگاه‌های ورودی سنتی مثل کیبورد یا کنترلر، با استفاده از افکار خود، محیط‌ها و اشیای مجازی را کنترل و با آنها تعامل داشته باشند. کمپانی‌هایی مثل Neurable، متا و پروژه Neuralink ایلان ماسک، همگی در حال کار کردن برروی BCI هایی هستند که پتانسیل ایجاد انقلابی در نحوه تعامل ما با اینترنت آینده را دارند.

آوردن لمس و صدا به اینترنت

توسعه‌دهندگان همچنین به شدت برروی دستگاه‌ها و فناوری‌های پوششی کار می‌کنند تا این امکان را فراهم آورند که بتوانیم اینترنت را در سطحی عمیق‌تر و با استفاده از تمام حواس پنج گانه‌مان تجربه کنیم.

در حال حاضر لباس‌های لمسی مثلا “تسلاسوئیت” موجود هستند که می‌توانند یک تجربه تمام بدن را به ما ارائه دهند که لمس واقعی را شبیه‌سازی می‌کند ولی این در حال حاضر در دسترس اکثر کاربران واقعیت مجازی نیست. در آینده، دستگاه‌های لمسی مثل دستکش‌ها بیش از پیش در اختیار تمام کاربران قرار خواهد گرفت و پچ‌های لمسی قابل پوشیدن هم حس لامسه را از راه دور برای افراد فراهم خواهد کرد.

صدا هم نقش فوق‌العاده مهمی در اینترنت آینده ایفا خواهد کرد. با صداهای فضایی، ما قادر خواهیم بود تا از صدای ۳۶۰ درجه در تجربیات و ارتباطات مجازی‌مان بهره ببریم. کمپانی‌ها هم می‌بایست بیشتر روی برندینگ صوتی‌شان (یعنی استفاده از موزیک یا ابزارهای صوتی برای خلق هویت صوتی منحصر به فرد، ثابت و به یادماندنی خودشان) تمرکز کنند.

منبع: forbes

5858