گامی مهم در جهت بهبودی روند درمان بیماران پارکینسون
به گزارش Transparent و به نقل از IO ، تا کنون ، این واقعیت که “ناحیه حرکتی مغز میانی” حرکات پیچیده ای مانند تغییرات وضعیتی را کنترل می کند و کار هر چهار اندام را در حین راه رفتن هماهنگ می کند ، بی اهمیت تلقی نشده است ، اگرچه عملکرد نورون ها در این ناحیه از مغز هنوز به طور کامل انجام نشده است. فهمیده
اما در مطالعه اخیر ، محققان سوئیسی توانستند نشان دهند که جمعیت های مختلفی از نورون ها در این ناحیه از مغز وجود دارد که علاوه بر راه رفتن ، سایر حرکات بدن را نیز کنترل می کند. پزشکان می گویند این یافته ها می تواند راه را برای درمان بهتر بیماری پارکینسون هموار کند.
در این مطالعه ، پروفسور سیلویا آربر از دانشگاه بازل و تیمش ناحیه حرکت بین مغز موش ها را مورد بررسی قرار دادند. پس از جستجو ، آربر توانست جمعیتی از سلول های عصبی را پیدا کند که نه تنها راه رفتن ، بلکه طیف وسیعی از حرکات دیگر را نیز تنظیم می کند. بر اساس یافته های تحقیقاتی خود ، محققان گفتند که نقش قبلی این قسمت کلیدی از مغز میانی باید قبلاً مورد بازنگری قرار گیرد. زیرا محققان قبلاً در مطالعات مختلف اعلام کرده بودند که این قسمت فقط راه رفتن افراد را کنترل می کند.
آربر می گوید: “من شگفت زده شدم که متوجه شدم بسیاری از سلول های عصبی در این ناحیه از مغز که بیشتر آنها با راه رفتن مرتبط بودند ، در حین راه رفتن غیرفعال می شوند.”
دو گروه عصبی هنگام راه رفتن فعال نیستند
در طول تحقیقات ، دانشمندان دو گروه نورون را کشف کردند که یکی از آنها محرک هایی را به نخاع می فرستد و گروه دیگر در جهت مخالف به قسمتهایی از ناحیه ای از مغز به نام گانگلیون های پایه متصل می شود. آزمایشات نشان داده است که سلولهای عصبی متصل به نخاع هنگام ایستادن موشها فعالیت خود را افزایش می دهند و هنگامی که حیوانات پاهای جلویی خود را حرکت می دهند فعال می شوند. با این حال ، تنها بخش کوچکی از این نورونها هنگام راه رفتن فعال شدند.
سپس محققان دو جمعیت نورون را مورد مطالعه قرار دادند و دریافتند آن دسته از نورونهایی که مستقیماً به نخاع متصل هستند ، زمانی که کشیده می شوند یا موقعیت بدن را تغییر می دهند ، بیشترین فعالیت را دارند و گروه دیگر نورون ها در تنظیم حرکات مختلف نقش دارند. از بدن.
نتایج این مطالعه نه تنها به ارزیابی مجدد ایده قدیمی محققان در مورد نقش ناحیه حرکتی در مغز منجر می شود ، بلکه می تواند منجر به توسعه درمان های جدید برای گروهی از بیماران پارکینسون شود که به آنها پاسخ نمی دهند. مواد مخدر
دانشمندان قصد دارند نقش منطقه بینابینی را در انتخاب حرکت در مطالعات بسیار دقیق آینده بررسی کنند.
نتایج این مطالعه در مجله Cell منتشر شد.