«روایت و روایتگری در سینما» در بوته نقد

به گزارش گیلونا این نشست روز سه شنبه ۲۹ آبان از ساعت ۱۷ تا ۲۰ در آمفی تئاتر خانه سینما (خیابان بهار خیابان سمنان پلاک ۲۹) برگزار می شود.

این نشست با حضور و سخنرانی نوید پورمحمدرضا -مترجم کتاب- شادمهر راستین -فیلمنامه نویس- و محمد هاشمی –مدرس سینما- همراه خواهد بود و بهنام حسینی –رئیس انجمن مدرسان سینما- نیز مدیریت جلسه را بر عهده دارد.

در معرفی ناشر از کتاب «روایت و روایت گری در سینما آمده است: وارن باکلند در این کتاب می گوید موفقیت یا شکست فیلم ها به کارایی و اثربخشی داستان گویی آن ها وابسته است. او برای اثبات این نظریه اجزای اصلیِ داستان گویی سینمایی را در میان چندین شیوۀ مختلف فیلم سازی شناسایی می کند و توضیح می دهد که این اجزا چطور به تنهایی یا در ترکیب با هم در شکل گیری نقشۀ کلی فیلم نقش ایفا می کنند. به باور او موفقیت فیلم به این بستگی دارد که فیلم چطور به یک ساختار روایی درست و دقیق شکل می دهد و چگونه این روایت را برای تماشاگران محدود و فاش می کند. فیلم هایی با ستارگان محبوب کارگردانان مشهور و ارزش های تولیدی بالا هم اگر اجزای داستان گویی شان درست و دقیق طراحی نشده باشند ممکن است شکست بخورند به عبارتی اگر اجزای داستان گویی شان نتوانند نقشی مؤثر در نقشه ی کلی فیلم ایفا کنند.

کتاب «روایت و روایتگری در سینما» از دو بخش اصلی تشکیل شده است. بخش اول با عنوان «مبانی» با بحثی موجز دربارۀ پیدایش روایت روایتگری و عوامل روایی در سینمای آغازین شروع می شود و بعد شرح می دهد که دستکاری فضا و زمان سینمایی چگونه می تواند تماشاگران را شیفته و مسحور جهان داستانی فیلم کند. در این بخش وارن باکلند ساختار روایی فیلم های هالیوود کلاسیک و معاصر را با ارجاع به نمونه هایی مثل آثار هیچکاک و مجموعه فیلم های جیمز باند واکاوی می کند؛ برای بررسی و توضیح کارکرد روایتگری در سینما از موردکاوی فیلم هایی نظیر دختر گمشده تسخیرشده و پارک ژوراسیک بهره می گیرد؛ و عناصری روایی مثل بیان و بازتابندگی را با کمک مثال هایی از دو فیلم هتل بزرگ بوداپست و مارنی شرح می دهد. باکلند در بخش دوم کتاب هم مفاهیم معرفی شده در بخش نخست را بسط می دهد تا شیوه های معینی از سینمای روایی را بررسی کند. او در این بخش به سراغ چند روندِ مهم و غالب در چشم انداز سینمای معاصر می رود: مسئلۀ روایت های فمینیستی و فیلم سازانِ زن؛ اهمیت پایدار سینمای هنری به عنوان نوع خاصی از فیلم؛ ظهورِ شیوۀ متمایزی از داستان گویی که متکی بر روایتگری غیرقابل اعتماد و پیرنگ های پازل وار است؛ و رشد گروهی کوچکی از فیلم ها که تحت تأثیر منطق بازی های ویدئویی هستند. این مطالعات موردی مشخص نشان می دهند که چطور می توان هر شکلی از فیلم سازی را از منظر داستان گویی شناسایی و تحلیل کرد.

در هر فصل از کتاب روایت و روایتگری در سینما خوانندگان با روش های متفاوت تجزیه و تحلیل قصه گویی سینمایی آشنا می شوند. وارن باکلند شرح می دهد که سرپیچی از شیوه های سنتی روایت در سینما مثلاً در روایت های فمینیستی سینما هنر و استفاده از راویان ناموثق چگونه می تواند به ادراک قدرتمندتر و عمیق تری از روایت و روایتگری منجر شود. این اثر را نوید پورمحمدرضا ترجمه کرده و در قالب مجموعۀ روایت نظری به چاپ رسیده است.

 انتهای پیام