اعتبار سفته بدون تاریخ: آیا معتبر است؟ راهنمای کامل
اعتبار سفته بدون تاریخ
سفته ای که تاریخ پرداخت یا صدور در آن قید نشده باشد، با وجود از دست دادن برخی امتیازات اسناد تجاری، همچنان به عنوان یک سند عادی معتبر تلقی شده و دارنده آن می تواند با رعایت مراحل قانونی، نسبت به مطالبه وجه آن اقدام کند. این موضوع برای هر دو طرف، یعنی هم صادرکننده و هم دارنده، پیچیدگی ها و نکات حقوقی خاص خود را دارد که درک آن ها برای جلوگیری از ضررهای احتمالی و حفظ حقوق طرفین ضروری است.
در دنیای امروز، جایی که معاملات و تعهدات مالی به اشکال مختلفی صورت می گیرد، سفته به عنوان یک ابزار مالی شناخته شده، نقشی پررنگ در تسهیل دادوستدها و تضمین تعهدات ایفا می کند. این سند، با سابقه طولانی خود در نظام حقوقی و تجاری ایران، به افراد امکان می دهد تا با اطمینان خاطر بیشتری در معاملات شرکت کنند. اما گاهی، در جریان پرشتاب این معاملات، ممکن است جزئیات مهمی نادیده گرفته شوند؛ از جمله درج کامل و دقیق تاریخ ها بر روی سفته. این نقص، می تواند سوالات و ابهامات حقوقی بسیاری را هم برای کسی که سفته را صادر کرده و هم برای کسی که آن را در اختیار دارد، ایجاد کند.
وقتی فردی سفته ای را بدون درج تاریخ صدور یا تاریخ پرداخت دریافت می کند، ممکن است با دغدغه هایی نظیر آیا این سفته همچنان معتبر است؟ یا چگونه می توانم وجه آن را مطالبه کنم؟ مواجه شود. این نگرانی ها کاملاً طبیعی است، چرا که تاریخ ها در یک سند تجاری مانند سفته، اهمیت ویژه ای دارند و فقدان آن ها می تواند مسیر حقوقی مطالبه را دستخوش تغییر کند. در همین حال، صادرکنندگان سفته نیز باید از مسئولیت ها و پیامدهای قانونی ناشی از صدور سفته های بدون تاریخ آگاه باشند تا ناخواسته درگیر مشکلات حقوقی نشوند.
در این مقاله، به کاوش در اعماق موضوع اعتبار سفته بدون تاریخ می پردازیم. از تعریف سفته و اهمیت ارکان آن گرفته تا انواع سفته های فاقد تاریخ و نحوه مطالبه آن ها، تمامی جوانب را با دقت بررسی خواهیم کرد. هدف اصلی این است که خواننده، چه صادرکننده باشد و چه دارنده، با درک جامعی از حقوق و تکالیف خود، گام های آگاهانه ای در برخورد با این نوع سفته ها بردارد و مسیر درست حقوقی را پیش بگیرد.
سفته، سندی در دالان های معاملات: چرا تاریخ آن حیاتی است؟
سفته، که در زبان حقوقی به آن «فته طلب» نیز می گویند، بیش از یک تکه کاغذ معمولی است؛ آن را می توان به عنوان یک وعده کتبی و بدون قید و شرط برای پرداخت مبلغی معین در زمانی مشخص یا به محض درخواست به شخص ثالث یا حامل، تعریف کرد. این سند تجاری، کارکردی شبیه به چک دارد، با این تفاوت که سفته اغلب برای تضمین تعهدات بلندمدت یا در معاملات با افراد کمتر شناخته شده مورد استفاده قرار می گیرد و قواعد حقوقی خاص خود را دارد. استفاده از آن، به افراد امکان می دهد تا بدون نیاز به رد و بدل کردن وجه نقد، تعهدات مالی خود را به صورت مستند و قانونی ساماندهی کنند.
تعریف سفته (فته طلب) و جایگاه آن در ایران
سفته یک سند تجاری و قانونی است که به موجب آن، صادرکننده متعهد می شود مبلغ معینی را در موعد مقرر یا عندالمطالبه، به شخص معین یا به حواله کرد او یا به حامل آن پرداخت کند. در واقع، سفته نوعی قرارداد یک طرفه است که به دارنده آن حق مطالبه وجه را می دهد. در معاملات تجاری و حتی شخصی در ایران، سفته به دلیل سهولت در صدور و نقل و انتقال و همچنین امکان طرح دعوای حقوقی و استفاده از مزایای قانونی خاص، جایگاه ویژه ای پیدا کرده است. از تضمین حسن انجام کار گرفته تا پرداخت بدهی های آینده، سفته ابزاری منعطف و کارآمد به شمار می رود.
ارکان اساسی سفته طبق قانون تجارت و نقش تاریخ
قانون تجارت ایران، به طور دقیق ارکان و شرایطی را برای معتبر شناخته شدن سفته به عنوان یک سند تجاری پیش بینی کرده است. ماده ۳۰۸ قانون تجارت به وضوح بیان می کند که سفته باید شامل چه مواردی باشد تا بتواند از امتیازات تجاری خود بهره مند شود. نادیده گرفتن هر یک از این ارکان، می تواند ماهیت حقوقی سفته را تغییر داده و آن را از یک سند تجاری به یک سند عادی مدنی تبدیل کند. در این میان، تاریخ ها از اهمیتی بی بدیل برخوردارند.
- امضا یا مهر صادرکننده: این رکن، اساسی ترین و بنیادی ترین جزء سفته است که نشان دهنده اراده و تعهد صادرکننده است. بدون امضا یا مهر، سفته هیچ اعتبار حقوقی نخواهد داشت.
- نام و نام خانوادگی صادرکننده: برای شناسایی دقیق متعهد اصلی و اثبات اهلیت او در زمان صدور، درج این اطلاعات ضروری است. این بخش به وضوح مشخص می کند که چه کسی مسئولیت پرداخت وجه سفته را بر عهده گرفته است.
- مبلغ معین: وجهی که قرار است پرداخت شود، باید به صورت دقیق و بدون ابهام در سفته ذکر گردد. این مبلغ، تعهد مالی صادرکننده را مشخص می کند و باید هم به عدد و هم به حروف نوشته شود تا از هرگونه سوءتفاهم یا تغییر جلوگیری شود.
- تاریخ صدور سفته: این تاریخ، لحظه تولد حقوقی سفته است. اهمیت آن نه تنها برای اثبات وجود و اهلیت صادرکننده در زمان صدور است، بلکه شروع برخی از مهلت های قانونی (مانند مهلت واخواست در برخی موارد) نیز به این تاریخ بستگی دارد. تعیین اهلیت یعنی بررسی اینکه صادرکننده در زمان صدور سفته، از نظر قانونی توانایی و صلاحیت لازم برای ایجاد تعهد مالی را داشته است یا خیر.
- تاریخ پرداخت یا سررسید: این تاریخ، موعد مقرر برای ایفای تعهد و پرداخت وجه سفته است. در واقع، تاریخی است که دین «حال» شده و دارنده حق مطالبه وجه سفته را پیدا می کند. تعیین این تاریخ، برای برنامه ریزی مالی و جلوگیری از اختلافات بسیار مهم است و عدم درج آن، سفته را به سفته «عندالمطالبه» تبدیل می کند.
گره های حقوقی سفته های بدون تاریخ: انواع و اعتبارات
وقتی در یک سفته، یکی از تاریخ های حیاتی (تاریخ صدور یا تاریخ پرداخت) درج نشده باشد، آن سفته از منظر حقوقی با پیچیدگی هایی روبرو می شود. اگرچه این وضعیت باعث از بین رفتن کامل اعتبار سفته نمی شود، اما ماهیت حقوقی و نحوه مطالبه آن را تغییر می دهد. درک این تفاوت ها برای هر دو طرف معامله بسیار مهم است.
سفته ای که تاریخ صدور ندارد: پیامدها و ماهیت حقوقی
تصور کنید سفته ای در دست دارید که مبلغ و نام صادرکننده در آن قید شده، اما تاریخ صدور ندارد. اینجاست که سوالات حقوقی مطرح می شوند. فقدان تاریخ صدور، یکی از مهمترین ارکان سفته به عنوان یک سند تجاری را مخدوش می کند و پیامدهای قابل توجهی در پی دارد.
چرا تاریخ صدور مهم است؟
تاریخ صدور سفته، بیش از یک عدد ساده است. این تاریخ، لحظه ای را مشخص می کند که صادرکننده، تعهد مالی خود را پذیرفته است. اهمیت آن از چند جنبه قابل بررسی است:
- اثبات اهلیت صادرکننده: این تاریخ، مرجعی برای سنجش اهلیت صادرکننده در زمان ایجاد تعهد است. مثلاً اگر صادرکننده در تاریخ مشخصی محجور یا ورشکسته اعلام شده باشد، تاریخ صدور می تواند در اثبات اعتبار سفته نقش محوری ایفا کند. اگر سفته پس از تاریخ حجر یا ورشکستگی صادر شده باشد، ممکن است با چالش های جدی مواجه شود.
- آغاز مهلت های قانونی: در برخی موارد، مهلت های قانونی برای انجام اقداماتی مانند واخواست یا طرح دعوا، از تاریخ صدور سفته آغاز می شود. نبود این تاریخ، می تواند در تعیین این مهلت ها ابهام ایجاد کند.
تبدیل سفته تجاری به سند عادی
مهمترین پیامد عدم درج تاریخ صدور، از دست رفتن ویژگی تجاری سفته است. ماده ۳۰۸ قانون تجارت به صراحت بیان می کند که سفته باید دارای تاریخ صدور باشد. وقتی این شرط رعایت نشود، سفته دیگر به عنوان یک سند تجاری شناخته نمی شود و از مزایای خاص اسناد تجاری، مانند امکان واخواست سریع و طرح دعوا علیه ظهرنویسان و ضامن ها، محروم می ماند. در این حالت، سفته به یک
سفته ای که فاقد تاریخ صدور باشد، همچنان یک سند تعهدآور محسوب می شود، اما اعتبار آن به اندازه یک سند عادی است و مطالبه آن مستلزم رعایت تشریفات اسناد عادی خواهد بود.
یعنی، دارنده سفته باید از طریق مراجع عمومی حقوقی و بر اساس قواعد کلی اثبات دین، اقدام به مطالبه وجه کند. در این شرایط، اثبات اهلیت صادرکننده در زمان صدور، دشوارتر خواهد شد.
آیا دارنده می تواند تاریخ صدور را اضافه کند؟
برخلاف تاریخ پرداخت، دارنده سفته اصولاً
سفته بدون تاریخ پرداخت (سفته عندالمطالبه): فرصت ها و چالش ها
گاهی اوقات سفته ای صادر می شود که تاریخ صدور دارد، اما در قسمت مربوط به تاریخ پرداخت (سررسید) خالی است. این نوع سفته، که به آن
تعریف سفته عندالمطالبه
سفته عندالمطالبه، سفته ای است که صادرکننده تعهد می کند به محض درخواست دارنده، وجه آن را پرداخت کند. این ویژگی، انعطاف پذیری زیادی به دارنده می دهد، زیرا او می تواند در هر زمانی که صلاح دانست، اقدام به مطالبه وجه کند. این حالت در ماده ۳۰۷ قانون تجارت مورد اشاره قرار گرفته و از نظر قانونی معتبر شناخته شده است.
اختیار دارنده در درج تاریخ پرداخت
نکته کلیدی در سفته های عندالمطالبه این است که دارنده
این اقدام، به دارنده این امکان را می دهد که برای واخواست و سپس طرح دعوا، یک نقطه شروع زمانی مشخص داشته باشد. البته باید دقت کرد که این تاریخ باید منطقی و قابل دفاع باشد و سوءنیت در درج تاریخ (مثلاً درج تاریخی بسیار دور یا بسیار نزدیک بدون توافق) می تواند مشکلات حقوقی ایجاد کند، هرچند از نظر قانونی، خود عمل درج تاریخ توسط دارنده، جعل محسوب نمی شود.
پیامدهای عدم تعیین تاریخ برای صادرکننده
برای صادرکننده ای که سفته ای بدون تاریخ پرداخت صادر کرده است، این وضعیت می تواند چالش برانگیز باشد. مهمترین پیامد این است که صادرکننده در
گام به گام تا مطالبه: مسیر قانونی سفته های فاقد تاریخ
مطالبه وجه سفته بدون تاریخ، نیازمند آگاهی و اقدام صحیح است تا حقوق دارنده به درستی حفظ شود و بتواند به نتیجه دلخواه خود برسد. این مسیر، شامل مراحل مشخصی است که رعایت دقیق آن ها حیاتی است.
نقش کلیدی دارنده: درج تاریخ پرداخت
اگر سفته ای در دست دارید که تاریخ سررسید آن خالی است، اولین و مهمترین گامی که باید بردارید، درج تاریخ پرداخت بر روی آن است. این اقدام، به ظاهر ساده، اما دارای اهمیت حقوقی فراوانی است.
چرا این گام حیاتی است؟
درج تاریخ پرداخت، سفته عندالمطالبه را به سفته ای با سررسید معین تبدیل می کند. این تغییر، امکان واخواست سفته را فراهم می آورد. همانطور که در ادامه توضیح داده خواهد شد، واخواست کردن سفته برای حفظ برخی حقوق دارنده، به خصوص علیه ظهرنویسان و ضامن ها، ضروری است. بدون تاریخ پرداخت، عملاً نمی توان مهلت واخواست را محاسبه کرد و این امر، روند مطالبه را دچار اختلال می کند.
نکات مهم در انتخاب تاریخ
هنگام درج تاریخ پرداخت، دارنده باید دقت و وسواس به خرج دهد. تاریخ انتخابی نباید بسیار دور باشد که زمان مطالبه را به تعویق بیندازد، و نه بسیار نزدیک که فرصت کافی برای اطلاع رسانی به صادرکننده و انجام مراحل بعدی وجود نداشته باشد. معمولاً توصیه می شود تاریخ را به گونه ای انتخاب کرد که صادرکننده بتواند آمادگی لازم برای پرداخت را پیدا کند. اگرچه قانون محدودیتی در این زمینه نگذاشته، اما رعایت انصاف و عرف می تواند از بروز اختلافات بیشتر جلوگیری کند.
مسئله جعل و سوءنیت
یکی از دغدغه هایی که ممکن است مطرح شود، اتهام جعل در صورت درج تاریخ توسط دارنده است. باید تأکید کرد که بر اساس ماده ۳۰۷ قانون تجارت، درج تاریخ پرداخت توسط دارنده سفته ای که بدون تاریخ سررسید صادر شده است،
واخواست سفته: سند زدن بر عدم پرداخت
پس از درج تاریخ پرداخت، مرحله بعدی برای حفظ حقوق دارنده، به ویژه اگر سفته دارای ظهرنویس یا ضامن باشد، «واخواست» سفته است. واخواست، یک سند رسمی است که عدم پرداخت وجه سفته در سررسید مقرر را تأیید می کند.
واخواست چیست؟
واخواست سفته (یا اعتراض عدم تأدیه)، به معنای اعتراض رسمی و قانونی دارنده سفته به عدم پرداخت وجه آن در تاریخ سررسید است. این اعتراض توسط دادگستری یا دفاتر اسناد رسمی انجام می شود و سند واخواست نامه صادر می گردد. هدف از واخواست، ایجاد سند رسمی برای اثبات عدم پرداخت و حفظ حق رجوع به ظهرنویسان و ضامن ها است.
مهلت های قانونی برای واخواست
قانون تجارت، مهلت مشخصی برای واخواست سفته تعیین کرده است. دارنده باید ظرف
از دست دادن حقوق در صورت عدم واخواست
اگر دارنده سفته، در مهلت ۱۰ روزه مقرر اقدام به واخواست نکند، حق رجوع خود را به ظهرنویسان و ضامن های سفته از دست خواهد داد. این بدان معناست که دیگر نمی تواند از این افراد وجه سفته را مطالبه کند و تنها راه او، مراجعه به صادرکننده اصلی سفته خواهد بود. این نکته، اهمیت واخواست به موقع را برای دارندگان سفته های بدون تاریخ به خوبی نشان می دهد.
دعوای حقوقی و اجرای سفته: آخرین راهکار
در صورتی که صادرکننده پس از درج تاریخ و واخواست (در صورت لزوم) نیز وجه سفته را پرداخت نکند، دارنده ناگزیر به طرح دعوای حقوقی برای مطالبه وجه خواهد بود.
مراجع صالح برای طرح دعوا
مطالبه وجه سفته، در صلاحیت
مدارک مورد نیاز
برای طرح دعوا، ارائه مدارک زیر ضروری است:
- اصل سفته: این مهمترین مدرک است و باید به دادگاه ارائه شود.
- برگ واخواست نامه: در صورتی که واخواست انجام شده باشد، اصل واخواست نامه نیز باید ارائه گردد تا اثبات عدم پرداخت و رعایت تشریفات قانونی شود.
- مدارک شناسایی دارنده: برای احراز هویت خواهان.
- دلایل و مستندات دیگر: هرگونه مدرکی که رابطه حقوقی و علت صدور سفته را روشن کند (مثلاً قرارداد اصلی).
مطالبه خسارات
در دعوای مطالبه وجه سفته، دارنده علاوه بر اصل وجه سفته، می تواند مطالبه خسارات تأخیر تأدیه (جریمه دیرکرد پرداخت) و همچنین هزینه های دادرسی را نیز مطرح کند. این خسارات بر اساس نرخ شاخص بانک مرکزی محاسبه می شوند و دارنده حق دارد آن ها را نیز از صادرکننده مطالبه کند. پس از صدور رأی قطعی توسط دادگاه و صدور اجرائیه، می توان از طریق اجرای احکام، نسبت به توقیف اموال صادرکننده و وصول مطالبات اقدام کرد.
تفاوت های کلیدی مطالبه سفته بدون تاریخ با سفته دارای تاریخ کامل
درک تفاوت میان مطالبه سفته ای با تاریخ های کامل و سفته ای که فاقد تاریخ صدور یا تاریخ پرداخت است، به دارنده کمک می کند تا انتظارات واقع بینانه تری از فرآیند حقوقی داشته باشد و صادرکننده نیز از مسئولیت های خود آگاه شود.
یکی از مهمترین تفاوت ها، ماهیت حقوقی سفته است. سفته ای با تاریخ های کامل، یک
در سفته بدون تاریخ پرداخت (عندالمطالبه)، اگرچه دارنده حق درج تاریخ را دارد و پس از آن می تواند واخواست کند، اما همین مرحله «درج تاریخ» خود یک گام اضافی است که در سفته های با تاریخ کامل وجود ندارد. این مرحله می تواند به لحاظ زمانی و اداری، روند مطالبه را طولانی تر کند. همچنین، چالش هایی مانند اثبات حسن نیت در درج تاریخ، می تواند در این موارد مطرح شود.
در نهایت، سرعت و پیچیدگی فرآیند نیز متفاوت است. مطالبه سفته ای با تاریخ های کامل، معمولاً روندی سریع تر و با تشریفات کمتر دارد، چرا که ماهیت تجاری آن بسیاری از مسائل اثباتی را آسان می کند. اما سفته های بدون تاریخ، به ویژه سفته های بدون تاریخ صدور، ممکن است نیازمند اثبات بیشتری از سوی دارنده باشند و فرآیند رسیدگی آن ها پیچیدگی های بیشتری را به همراه داشته باشد. از دست دادن حق رجوع به ظهرنویسان و ضامن ها در صورت عدم واخواست به موقع در سفته های عندالمطالبه نیز، دامنه مسئولیت ها و امکانات وصول را برای دارنده محدود می کند.
نکات طلایی برای صادرکنندگان و دارندگان سفته های بدون تاریخ
با توجه به پیچیدگی های حقوقی سفته های بدون تاریخ، آگاهی از نکات کلیدی و رعایت توصیه های حقوقی برای هر دو طرف معامله (صادرکننده و دارنده) امری ضروری است تا از بروز مشکلات و ضررهای احتمالی جلوگیری شود.
توصیه هایی برای صادرکنندگان: پیشگیری بهتر از درمان
برای صادرکنندگانی که از سفته به عنوان ابزار تعهد یا تضمین استفاده می کنند، توجه به جزئیات می تواند آن ها را از دردسرهای آتی نجات دهد. پیشگیری همیشه آسان تر و کم هزینه تر از درمان است.
- همیشه تاریخ صدور و پرداخت را به وضوح درج کنید: این مهمترین گامی است که می توانید بردارید. درج کامل و دقیق هر دو تاریخ، سفته شما را از تمامی ابهامات حقوقی مبری می سازد و از تبدیل آن به سند عادی جلوگیری می کند. این کار، شفافیت و قطعیت را به معامله شما می بخشد.
- از صدور سفته سفید امضا یا بدون تاریخ سررسید آگاهانه پرهیز کنید، مگر در موارد خاص و با اعتماد کامل: صدور سفته سفید امضا یا سفته ای که تاریخ پرداخت ندارد، به دارنده اختیار می دهد تا هر تاریخی را که بخواهد روی آن درج کند. این اختیار، اگرچه در برخی روابط کاری یا دوستانه با اعتماد کامل استفاده می شود، اما می تواند ریسک های جدی را برای صادرکننده به همراه داشته باشد. همیشه به یاد داشته باشید که در صورت بروز اختلاف، این ریسک ها می توانند به ضرر شما تمام شوند.
- در صورت عدم درج تاریخ پرداخت، از عندالمطالبه بودن آن آگاه باشید: اگر به هر دلیلی مجبور به صدور سفته بدون تاریخ سررسید شدید، به این نکته واقف باشید که دارنده می تواند هر زمان که بخواهد، وجه آن را مطالبه کند. این یعنی باید همیشه آمادگی پرداخت فوری را داشته باشید و عدم توانایی در پرداخت به موقع، می تواند منجر به طرح دعوای حقوقی شود.
توصیه هایی برای دارندگان: هوشیاری و اقدام به موقع
برای دارندگان سفته، به ویژه سفته هایی که تاریخ کاملی ندارند، هوشیاری و اقدام به موقع می تواند تفاوت بین وصول مطالبات یا از دست دادن حقوق را رقم بزند. دقت در رعایت مراحل قانونی، کلید موفقیت در این مسیر است.
- در صورت دریافت سفته بدون تاریخ پرداخت، در اسرع وقت و با مشورت حقوقی تاریخ را درج کنید: همانطور که گفته شد، درج تاریخ پرداخت توسط دارنده یک حق قانونی است. این اقدام، به شما امکان می دهد تا مهلت های قانونی واخواست را آغاز کرده و حقوق خود را در برابر ظهرنویسان و ضامن ها حفظ کنید. اما این کار باید با دقت و آگاهی انجام شود.
- به محض عدم وصول در تاریخ سررسید (درج شده)، اقدام به واخواست نمایید: مهلت ۱۰ روزه برای واخواست سفته، یک مهلت حیاتی است. کوتاهی در این امر، می تواند حق رجوع شما را به ظهرنویسان و ضامن ها از بین ببرد و دامنه مسئولیت ها را محدود به صادرکننده اصلی کند. پس، زمان را از دست ندهید.
- کلیه سفته ها و مستندات مربوطه را با دقت نگهداری کنید: سفته یک سند با ارزش است. نگهداری آن در محلی امن و حفظ تمامی مستندات مربوط به معامله یا تعهد اصلی که سفته بابت آن صادر شده است، در مراحل بعدی مطالبه و اثبات دعوا به شما کمک شایانی خواهد کرد. هرگونه خراشیدگی، پارگی یا مفقودی سفته می تواند روند حقوقی را با مشکل مواجه کند.
- در موارد ابهام و پیچیدگی، حتماً از مشاوره حقوقی تخصصی استفاده کنید: قوانین مربوط به اسناد تجاری و به ویژه سفته های بدون تاریخ، ظرافت های خاص خود را دارند. یک وکیل متخصص می تواند شما را در مسیر درست راهنمایی کند، از اشتباهات رایج جلوگیری نماید و بهترین استراتژی حقوقی را برای حفظ حقوق شما ارائه دهد. مراجعه به مشاور حقوقی، سرمایه گذاری برای جلوگیری از ضررهای بزرگتر است.
نتیجه گیری
در پایان این بررسی جامع، می توان گفت که اعتبار سفته بدون تاریخ، موضوعی پیچیده و در عین حال قابل حل در نظام حقوقی ایران است. اگرچه سفته بدون درج تاریخ های ضروری (صدور یا پرداخت) ممکن است ویژگی های تجاری خود را از دست داده و به یک سند عادی تبدیل شود، اما هرگز به معنای بی اعتبار شدن کامل آن نیست. این سند همچنان به عنوان یک تعهد حقوقی معتبر باقی می ماند و دارنده می تواند با طی مراحل قانونی، وجه آن را مطالبه کند.
مهمترین درسی که از این مباحث می توان گرفت، اهمیت آگاهی حقوقی و اقدامات صحیح در هر دو سوی معامله است. صادرکنندگان سفته باید همواره به یاد داشته باشند که درج کامل و دقیق تاریخ ها، نه تنها از بروز ابهامات و چالش های حقوقی جلوگیری می کند، بلکه شفافیت و اعتماد را در معاملات افزایش می دهد. از سوی دیگر، دارندگان سفته های فاقد تاریخ نیز باید با هوشمندی، اقدام به درج تاریخ پرداخت (در صورت لزوم) و رعایت دقیق مهلت های قانونی برای واخواست و طرح دعوا کنند تا حقوق خود را به طور کامل حفظ نمایند.
در نهایت، مواجهه با سفته های بدون تاریخ، چه به عنوان صادرکننده و چه به عنوان دارنده، نیازمند احتیاط، دقت و در بسیاری از موارد، مشورت با متخصصین حقوقی است. این رویکرد پیشگیرانه و آگاهانه، می تواند مسیر دستیابی به عدالت و حفظ حقوق طرفین را هموارتر سازد و از تحمیل ضررهای مالی و زمانی ناخواسته جلوگیری کند. اطمینان از اعتبار و اجرای درست سفته ها، ستون فقرات بسیاری از معاملات در جامعه ماست و درک صحیح از قوانین مربوط به آن ها، لازمه این اطمینان خاطر است.