تفاوت ارز دیجیتال و ارز فیات

پول هسته اصلی اقتصاد است. امروزه تمام پولی که در اقتصاد غرب استفاده می شود، پول ارز یا پول فیات است. اسکناس دلاری تکه کاغذی است که ارزش ذاتی ندارد و نمی توان آن را در بانک مرکزی به طلا یا سایر کالاهای فیزیکی تبدیل کرد. بنابراین، ارز فیات هیچ پشتوانه فیزیکی ندارد. پول فیات هر چه باشد، سوال این است که چه چیزی آن را ارزشمند می کند؟ در این مقاله به این سوالات پاسخ می دهیم و به نحوه عملکرد ارز فیات، تاریخچه، مزایا و معایب پول فیات می پردازیم و در نهایت به مقایسه پول فیات با ارز دیجیتال می پردازیم. همچنین اگر قصد خرید ارز دیجیتال دارید ما به شما توصیه میکنیم از صرافی بیت ارز استفاده کنید. همچنین برای اطلاع از قیمت ارز دیجیتال بیت ارز هم میتوانید به همین صرافی مراجعه کنید.

پول فیات چیست؟

این یک باور عمومی است که تمام ارزها و پول‌های جهان توسط طلا، نقره یا هر کالای فیزیکی واقعی پشتیبانی می‌شوند. این باور در گذشته درست بود، اما امروز نه. به بیان ساده، ارزهای فیات کالاهایی هستند که ارزش خود را نه از دارایی های فیزیکی، بلکه از سوی دولتی صادرکننده آن به دست می آورند. در گذشته ارزش پول به ذخایر طلا و نقره خزانه کشور بستگی داشت. اما در مورد پول فیات، ارزش آن به رابطه بین عرضه و تقاضا و ثبات اقتصادی کشور صادرکننده آن بستگی دارد.

هنوز هم ارزهایی در سرتاسر جهان وجود دارند که ارزش آنها به پشتوانه کالایی آنها بستگی دارد که به آنها ارزهای کالایی می گویند. پول کالا خلاف پول قانونی است. دلار، یورو، پوند و بسیاری از ارزهای دیگر در سرتاسر جهان، پول های فیات یا پول های بدون وثیقه هستند.

مفهوم پول در طول تاریخ بشر به طرق مختلف مورد استفاده قرار گرفته است. استفاده و هدف اصلی از کسب درآمد، تسهیل در معاملات بین افراد است. در مصر باستان، مردم از فلز به عنوان پول استفاده می کردند. در اسناد اقتصادی ثبت شده است که در منطقه جغرافیایی ترکیه مدرن، لیدها برای اولین عملیات خود از سکه های طلا و نقره استفاده کردند.

تاریخچه پول کاغذی

در قرن هفتم، چین اولین کشوری بود که از پول کاغذی برای معاملات استفاده کرد، در قرن یازدهم، عرضه پول کاغذی صرفاً در دست دولت چین بود. پول کاغذی اولین بار در قرن پانزدهم در امپراتوری سوئد معرفی شد. و به این ترتیب پول کاغذی یا اسکناس راه خود را به دنیای غرب باز کرده است.

در قرن بیستم و پس از جنگ جهانی اول، دولت ها و کشورها به درخواست افراد، پول کاغذی کشورشان را با کالای موجود خود (معمولاً طلا) خریداری کردند. یعنی دولت های آن سال ها متعهد شدند که اگر شخصی پول کاغذی به دولت ارائه کند، آن دولت معادل طلای آن را بپردازد. با این حال، هزینه جنگ و مشکلات اقتصادی پس از آن به قدری بالا بود که کشورها مجبور شدند از یکدیگر وام بگیرند و هزینه توسعه مجدد کشور به میزان قابل توجهی افزایش یافت.

این افزایش هزینه ها مانع از اجرای 100 درصدی وعده های دولت می شود. دست‌کم، دولت‌ها به تعهدات خود سر باز زدند و از پذیرش پرداخت‌های غیرنقدی و غیرنقدی خودداری کردند. در واقع نمی توانند چنین کاری انجام دهند و نمی توانند معادل این کالا را بپردازند. به تدریج چاپ پول دولتی بدون ایجاد مواد کمکی رایج شد. نتیجه چنین تصمیمی افزایش تورم و کاهش ارزش پول کشورهاست.

هنگام بررسی تاریخچه پول کاغذی به دو پدیده عمده برمی خوریم که در ادامه به توضیح آنها می پردازیم.

قرارداد برتون وودز

از سال 1944 تا 1971 قراردادی به نام برتون وودز منعقد شد که بر اساس آن هر 35 دلار آمریکا به عنوان یک اونس طلا محاسبه می شد. بنابراین، ارزهای سایر کشورها به دلار متصل شد و دیگر نیازی به حمایت از کالاها نبود ایالات متحده متعهد شد با خرید طلا با دلار و ذخیره آن در بانک های مرکزی سایر کشورها، به توافق برتون وودز متعهد بماند.

نیکسون شوکه شد

شوک نیکسون اصطلاحی است که برای توصیف اثرات یک سری از سیاست های اقتصادی پیشنهاد شده توسط رئیس جمهور ایالات متحده، ریچارد نیکسون در سال 1971 استفاده می شود. مهم ترین اثر سیاست های نیکسون فروپاشی سیستم پولی برتون وودز بود. این تشدید اساسا پایان توافق برتون وودز بود که منجر به پایان نرخ مبادله طلای دلار آمریکا شد. از آن زمان، سیستم پول کاغذی در سراسر جهان پذیرفته شده است. باز هم باید به یاد داشته باشیم که ویژگی اصلی پول نقد عدم حمایت کالایی است.

ارزهای فیات چگونه کار می کنند؟

آنچه ارزهای فیات را ارزشمند می‌کند، قدرت کشور صادرکننده و عرضه‌کننده آن است و توافق طرف‌های قرارداد برای استفاده از این ارز نیز آن‌ها را ارزشمند می‌کند. در واقع این ارز زمانی ارزشمند می شود که مردم دنیا ارزی مانند دلار را به سر خود بپذیرند و از آن به عنوان وسیله ای برای انتقال ارزش در معاملات مالی خود استفاده کنند. بنابراین اگر مردم ایمان و اعتماد خود را به یک ارز فیات از دست بدهند، آن ارز ارزشی نخواهد داشت. این قانون تقاضا است که همیشه نقش مهمی در معاملات داشته است.

این همان چیزی است که با پول فیات اتفاق افتاد. با پول کالایی این اتفاق نمی افتد. زیرا پول بسیار ارزشمند است زیرا از کالاها حمایت می کند. اگه از فردا مردم جهان تصمیم گرفتند از دلار در مبادلات پولی خود استفاده نکنند. و در قراردادهای تجاری خود به ارزهای دیگر روی آوردند. ارزش دلار کاهش می یابد و به تدریج خارج از چرخه پولی.از طرفی اگر دولت سیاست پولی اشتباهی را از نظر ارزی کشور به کار گیرد. این به طور مستقیم بر ارزش آن تأثیر می گذارد، بنابراین تعادل بین عرضه و تقاضا. همینطور قدرت اقتصادی، نظامی، فرهنگی و… تاثیر مستقیم دارد. با توجه به ارزش پول کشور

زیمبابوه نمونه ای از مدیریت مالی ضعیف در این کشور است. زمانی که بانک مرکزی کشور با مشکلات مالی مواجه شد، به سرعت اقدام به چاپ پول کرد. نتیجه این افزایش تورم در اقتصاد زیمبابوه است. بر اساس گزارش روزنامه گاردین، افزایش زیمبابوه در سال 2008 بین 230 تا 500 میلیون بوده است. قیمت ها به سرعت افزایش یافت و مردم برای خرید اشیای قیمتی پول گرفتند. بر اساس گزارش وال استریت ژورنال، زمانی که بحران اقتصادی کشور را فرا گرفت، ارزش 100 تریلیون دلار زیمبابوه معادل 40 سنت دلار آمریکا بود.

مزایا و معایب ارز فیات

در این بخش به مزایا و معایب ارزهای فیات می پردازیم. البته، اقتصاددانان و دیگر کارشناسان مالی در مورد ارزهای فیات اختلاف نظر دارند. مزایا و معایب این سیستم پولی دلایلی دارد که هیچ کدام را نمی توان صد در صد درست یا نادرست دانست.

کمبود کالاهای فیزیکی متاثر نشده است: یکی از مشکلات ارز کالایی کمبود منابع و اشیاء قیمتی برای پشتوانه ارز است. اقتصاد کشورها به سرعت در حال توسعه است و اگر بخواهیم ذخایر طلا و اشیای قیمتی با پول ما برابری کند، باید با کمبود منابع مواجه شویم. از طرفی نگهداری طلا و عدم استفاده از آن کار منطقی به نظر نمی رسد. بنابراین، کمیاب بودن کالای فیزیکی مانند طلا تأثیری بر پول فیات نخواهد داشت و محدودیتی ندارد.

هزینه های تولید پایین: تولید پول فیات مقرون به صرفه تر از پول کالایی است و هزینه ها بسیار کمتر است.

انعطاف‌پذیری: ارزهای فیات به دولت‌ها و بانک‌های مرکزی در طول بحران‌های اقتصادی انعطاف‌پذیری کامل می‌دهند. ارزهای کالایی چنین انعطافی ندارند.

هزینه بالای نگهداری: هزینه پشتیبانی و نگهداری ارزها در خزانه کشور بسیار زیاد است. در حالی که ارزهای فیات پشتوانه فیزیکی ندارند و در نتیجه هیچ هزینه نگهداری ندارند.

بدون ارزش: ارز فیات ارزشی ندارد. این فرآیند به دولت ها اجازه می دهد تا از صفر پول ایجاد کنند. به همین دلیل اقتصاد کشور به سطح بالاتری می رسد و به همین دلیل اقتصاد یک کشور نیز می تواند سقوط کند.

تاریخچه: در گذشته، ایجاد سیستم‌های مالی با استفاده از پول فیات در نهایت منجر به افول و فروپاشی اقتصاد کشور شد. این مقاله نشان می دهد که استفاده از این سیستم دارای خطرات و خطراتی است.

ارزهای فیات در مقابل ارزهای دیجیتال

فقدان پشتوانه فیزیکی یکی از ویژگی های مشترک ارز دیجیتال و ارز فیات است. اما تفاوت اصلی آنها این است که ارزهای فیات توسط دولت ها و بانک های مرکزی کشورها کنترل می شوند و تصمیمات آنها مستقیماً بر پول آن کشور تأثیر می گذارد. ارزهای دیجیتال کاملاً غیرمتمرکز هستند و هیچ سازمان مرکزی آن را کنترل نمی کند.

یکی دیگر از تفاوت های عمده این دو سیستم مالی، نحوه ارائه پول در هر دو سیستم است. بیت کوین و اکثر ارزهای دیجیتال عرضه محدودی دارند و هیچکس نمی تواند تعداد آنها را افزایش دهد. از سوی دیگر، دولت ها و بانک های مرکزی هیچ محدودیت و محدودیتی برای چاپ پول ندارند و عرضه پول عملا نامحدود است.

از آنجایی که رمزارزها شکل دیجیتالی پول هستند و هیچ شکل فیزیکی ندارند، به مکان خاصی محدود نمی شوند و محدود به حوزه خاصی نیستند. برخلاف ارز فیات، معاملات در سیستم ارزی برگشت ناپذیر است.

نوسانات قیمت ارز دیجیتال در مقایسه با ارز فیات بسیار زیاد است. یکی از دلایلی که نمی توان ارزهای دیجیتال را با پول فیات جایگزین کرد، نوسانات بالای قیمت آنها است. ثبات قیمت یکی از ویژگی های اصلی پول است.