آیا امکان حمل مایعات در بخش امنیتی فرودگاه وجود دارد؟

بله، حمل مایعات در بخش امنیتی فرودگاه امکان پذیر است، اما این امر تابع قوانین و محدودیت های سخت گیرانه ای است که مسافران باید با دقت آن ها را رعایت کنند تا سفری بی دغدغه و بدون مشکل در بازرسی داشته باشند.

سفر هوایی، با وجود سرعت و راحتی که به ارمغان می آورد، همواره با مجموعه ای از مقررات و ضوابط امنیتی همراه است که هدف اصلی آن ها تضمین ایمنی و آرامش خاطر تمامی مسافران است. در میان این قوانین، مقررات مربوط به حمل مایعات در بار دستی، یکی از پرچالش ترین بخش ها برای بسیاری از افراد به شمار می رود. ناآگاهی از این جزئیات می تواند به تأخیر در گیت های بازرسی، ضبط اقلام شخصی و حتی تجربه ای ناخوشایند منجر شود. این مقاله با هدف ارائه یک راهنمای جامع و کاربردی، تمامی ابعاد مربوط به حمل مایعات در سفرهای هوایی را، از قوانین عمومی و دلایل پشت آن ها گرفته تا استثنائات، نکات بسته بندی صحیح و اشتباهات رایج، به تفصیل بررسی خواهد کرد. با مطالعه این مطالب، مسافران می توانند با آگاهی کامل و اطمینان خاطر بیشتری، گام به بخش امنیتی فرودگاه بگذارند و از تجربه ای روان و ایمن لذت ببرند. این راهنما به شما کمک می کند تا با آمادگی کامل، برای هر نوع سفری، چه داخلی و چه بین المللی، آماده باشید.

درک منطق پشت محدودیت ها: چرا این قوانین وضع شده اند؟

شاید برای بسیاری از مسافران، مواجهه با قوانین سختگیرانه حمل مایعات در فرودگاه ها، به ویژه در بخش بازرسی امنیتی، کمی گیج کننده یا حتی آزاردهنده به نظر برسد. این سوال در ذهن افراد نقش می بندد که چرا چنین محدودیت هایی برای اقلام به ظاهر بی خطر مانند آب یا عطر اعمال می شود. ریشه ی این مقررات به یک رویداد مهم تاریخی و تدابیر امنیتی پس از آن باز می گردد. در سال ۲۰۰۶، طرحی برای بمب گذاری در هواپیماها با استفاده از مواد منفجره مایع در بریتانیا کشف و خنثی شد. این توطئه، که می توانست فاجعه ای جهانی به بار آورد، زنگ خطری جدی را برای صنعت هوانوردی به صدا درآورد و منجر به بازنگری اساسی در پروتکل های امنیتی فرودگاه ها در سراسر جهان شد.

پس از آن حادثه، سازمان های بین المللی مانند سازمان بین المللی هوانوردی غیرنظامی (ICAO) و نهادهای امنیتی ملی همچون اداره امنیت حمل ونقل آمریکا (TSA)، با همکاری یکدیگر، مجموعه ای از قوانین یکپارچه را تدوین کردند که هدف اصلی آن ها افزایش امنیت پروازها و محافظت از جان مسافران در برابر تهدیدات مشابه بود. این قوانین به گونه ای طراحی شدند که امکان سوءاستفاده از مایعات برای مقاصد مخرب را به حداقل برسانند. در نتیجه، آنچه امروز در فرودگاه ها شاهد آن هستیم، نه صرفاً یک محدودیت دست و پا گیر، بلکه نتیجه ی درس آموزی از تجربیات گذشته و تلاشی جهانی برای تضمین امنیت مسافران در آسمان است. درک این بستر تاریخی کمک می کند تا مسافران با دیدی عمیق تر به این مقررات نگاه کنند و بدانند که هر قانون، با هدفی والا و برای حفظ امنیت جمعی وضع شده است. این تدابیر، اگرچه ممکن است در نگاه اول سخت به نظر برسند، اما نقش حیاتی در حفظ آرامش و ایمنی سفرهای هوایی ایفا می کنند.

قوانین حمل مایعات در بار دستی (Carry-on) و بخش امنیتی: جزئیات مهم برای هر مسافر

سفر با هواپیما، با تمام جذابیت هایش، نیازمند رعایت دقیق قوانینی است که یکی از مهم ترین آن ها به حمل مایعات در بار دستی (Carry-on) و عبور از بخش امنیتی مربوط می شود. این قوانین، که به اختصار به قانون 3-1-1 نیز معروف هستند، برای همه مسافران اعمال می شوند و آگاهی از آن ها می تواند تجربه سفر را تا حد زیادی تسهیل کند و از استرس های بی مورد جلوگیری نماید.

قانون ۱۰۰ میلی لیتر (یا 3.4 اونس): سنگ بنای مقررات مایعات

قانون ۱۰۰ میلی لیتر یک اصل اساسی است که بر اساس آن، هر ظرف حاوی مایع، ژل یا آئروسل که قصد دارید در بار دستی خود حمل کنید، نباید بیش از ۱۰۰ میلی لیتر (تقریباً ۳.۴ اونس) حجم داشته باشد. این قانون برای محدود کردن پتانسیل حمل مواد منفجره مایع در مقادیر قابل توجه است. نکته مهم اینجاست که این محدودیت مربوط به حجم ظرف است، نه مقدار مایع داخل آن. به عبارت دیگر، حتی اگر یک بطری ۲۰۰ میلی لیتری فقط حاوی ۵۰ میلی لیتر مایع باشد، به دلیل حجم ظرف بزرگ تر از حد مجاز، اجازه ورود به کابین را نخواهد داشت و در بازرسی ضبط خواهد شد. ماموران امنیتی برای حفظ یکپارچگی قوانین، نمی توانند محتوای هر ظرف را ارزیابی کنند، بنابراین تمرکز بر روی ظرفیت اعلام شده روی ظرف است.

برای حمل این ظروف کوچک، تمامی آن ها باید در یک کیسه پلاستیکی شفاف، قابل بسته شدن مجدد (زیپ دار) و با حجم حداکثر ۱ لیتر (که ابعادی حدود ۲۰x۲۰ سانتی متر دارد) قرار گیرند. این کیسه باید به راحتی بسته شود و نیازی به فشار دادن برای بستن آن نباشد؛ به این معنی که نباید آنقدر پر باشد که کیسه متورم و غیرقابل بستن شود. قانون یک کیسه به ازای هر مسافر به شدت رعایت می شود؛ یعنی هر مسافر فقط مجاز به حمل یک کیسه از این نوع است. این کیسه باید در زمان بازرسی از بار دستی خارج شده و به صورت جداگانه بر روی نوار نقاله قرار گیرد تا ماموران امنیتی بتوانند آن را به راحتی بررسی کنند. رعایت این نکات، نه تنها به سرعت بخشیدن به فرآیند بازرسی کمک می کند، بلکه از بروز مشکلات احتمالی و تاخیر در سفر نیز جلوگیری می نماید و تجربه ای روان تر برای همه فراهم می آورد.

انواع مایعات مشمول این قانون: آنچه باید بدانیم

تصور اشتباهی وجود دارد که قانون ۱۰۰ میلی لیتر فقط شامل آب و نوشیدنی ها می شود، در حالی که بسیاری از اقلام روزمره و آرایشی-بهداشتی نیز در این دسته قرار می گیرند. شناسایی دقیق این اقلام به مسافران کمک می کند تا از قبل برنامه ریزی لازم را انجام دهند و در گیت های بازرسی دچار مشکل نشوند، زیرا در غیر این صورت ممکن است مجبور به دور ریختن اقلام ارزشمند خود شوند.

مایعات رایج در بار دستی

• نوشیدنی ها: آب، نوشیدنی های گازدار، آبمیوه، شیر، چای و قهوه (در صورت مایع بودن). حتی سوپ و غذاهای مایع نیز در این دسته قرار می گیرند.
• محصولات آرایشی و بهداشتی: عطر و ادکلن، لوسیون ها، روغن ها (مانند روغن بچه یا روغن ماساژ)، کرم های مرطوب کننده و ضدآفتاب. همچنین، تونرها، پاک کننده های آرایشی مایع و محصولات مراقبت از پوست مایع.
• داروها: شربت های دارویی و قطره های چشمی (در صورتی که جزو داروهای ضروری مستثنی نباشند).
• غذاهای مایع: سس ها، سرکه، روغن های خوراکی و هرگونه مایع دیگر که در رژیم غذایی استفاده می شود.

ژل ها و نیمه جامدها در بار دستی

قانون مایعات فراتر از صرفاً اقلام کاملاً مایع است و شامل مواد با قوام ژله ای یا نیمه جامد نیز می شود. این موارد به دلیل پتانسیل سوءاستفاده مشابه، تحت پوشش همان مقررات قرار می گیرند.

• محصولات بهداشتی: خمیر دندان، ژل مو، ژل ضدعفونی کننده دست، ژل اصلاح، صابون مایع یا ژل بدن.
• آرایشی: کرم پودر مایع، ریمل مایع، خط چشم مایع، لاک ناخن و پاک کننده لاک.
• غذاها: پنیرهای نرم (مانند پنیر خامه ای)، ماست، عسل، مربا، کره بادام زمینی، نوتلا و سایر مواد غذایی با قوام ژله ای یا خمیری. اگر این مواد در دمای اتاق رقیق شوند یا به راحتی قابل پخش باشند، مشمول این قانون هستند.

آئروسل ها (اسپری های تحت فشار) در بار دستی

آئروسل ها، که شامل اسپری های تحت فشار هستند، نیز بخشی از این مجموعه قوانین هستند.

• محصولات شخصی: اسپری های تحت فشار مانند اسپری مو، اسپری دئودورانت، اسپری خوشبوکننده بدن.
• توجه داشته باشید که اسپری های قابل اشتعال یا آن هایی که تحت فشار بالا هستند، حتی در حجم های کمتر از ۱۰۰ میلی لیتر نیز ممکن است ممنوع باشند یا محدودیت های خاصی داشته باشند. همیشه برچسب روی محصول را بررسی کنید تا از عدم اشتعال زا بودن آن اطمینان حاصل شود.

به خاطر سپردن این فهرست و شناخت دقیق اقلام مشمول قانون ۱۰۰ میلی لیتر می تواند به مسافران در بسته بندی هوشمندانه بار دستی شان یاری رساند. همواره توصیه می شود قبل از سفر، محتویات کیف دستی را یک بار مرور کرده و اطمینان حاصل شود که هیچ یک از اقلام مشمول قانون ۱۰۰ میلی لیتر، در ظروف بزرگتر از حد مجاز حمل نمی شوند تا در لحظه بازرسی، با کمترین دردسر و بیشترین سرعت از گیت عبور کنند.

استثنائات مهم: چه مواردی از قانون ۱۰۰ میلی لیتر مستثنی هستند؟

با وجود قوانین سختگیرانه برای حمل مایعات، برخی موارد خاص وجود دارند که به دلیل اهمیت پزشکی یا نیازهای ویژه مسافران، از قانون ۱۰۰ میلی لیتر مستثنی هستند. این استثنائات با هدف رفاه حال و سلامت مسافران در نظر گرفته شده اند، اما حمل آن ها نیز تابع شرایط خاصی است که اطلاع از آن ها ضروری است. درک این استثنائات می تواند بسیاری از نگرانی ها را برطرف سازد و تجربه سفری راحت تر را فراهم آورد.

داروهای ضروری مایع: اولویت با سلامت

سلامت مسافران در اولویت است و به همین دلیل، مسافرانی که نیاز به حمل داروهای مایع ضروری دارند، می توانند آن ها را در حجم های بیشتر از ۱۰۰ میلی لیتر در بار دستی خود حمل کنند. این موضوع شامل طیف وسیعی از داروها می شود.

• داروهای تجویزی و غیرتجویزی: این دسته شامل داروهای حیاتی مانند انسولین، شربت های سرفه، قطره های چشمی، اسپری های تنفسی، و هرگونه داروی مایع دیگری می شود که برای حفظ سلامت فرد در طول پرواز یا در مقصد ضروری است. حتی برخی داروهای بدون نسخه که برای یک بیماری خاص مورد نیاز باشند، می توانند مشمول این استثنا شوند.
• مقدار مجاز: معمولاً مقدار مجاز برای این داروها، بیش از ۱۰۰ میلی لیتر است و به میزان لازم برای مصرف در طول پرواز و مقدار معقولی برای کل مدت سفر بستگی دارد.
• مدرک لازم: توصیه اکید می شود که مسافران، نسخه پزشک یا نامه ای از پزشک معالج خود را به همراه داشته باشند. این مدرک باید ضرورت حمل این داروها و مقدار مورد نیاز را تایید کند. در سفرهای بین المللی، داشتن ترجمه انگلیسی از نسخه می تواند در درک ماموران گمرک و امنیت فرودگاه های خارجی بسیار کمک کننده باشد.
• نحوه اعلام: این داروها را در کیسه ای جداگانه از سایر مایعات و در مکانی قابل دسترس در بار دستی قرار دهید. در زمان بازرسی امنیتی، ماموران را مطلع سازید که داروهای مایع ضروری همراه دارید. ممکن است نیاز به بازرسی جداگانه یا استفاده از دستگاه های خاص برای آزمایش محتوای داروها باشد تا از بی خطر بودن آن ها اطمینان حاصل شود.

شیر خشک، شیر مادر، آبمیوه و غذای کودک: نیازهای نوزادان

برای والدین دارای نوزاد یا کودک خردسال، حمل شیر خشک، شیر مادر، آبمیوه و غذاهای مایع کودک در حجم های بیشتر از ۱۰۰ میلی لیتر مجاز است. این استثنا با در نظر گرفتن نیازهای تغذیه ای و بهداشتی کودکان خردسال طراحی شده است.

• مقدار مجاز: این اقلام معمولاً به مقداری که برای مصرف کودک در طول پرواز و حتی برای مقدار معقولی از کل سفر کافی باشد، اجازه حمل دارند. این میزان می تواند بیش از ۱۰۰ میلی لیتر باشد.
• نحوه بازرسی: این مواد را نیز در کیسه ای جداگانه از سایر مایعات شخصی و در دسترس قرار دهید. در گیت بازرسی، ماموران را از وجود این اقلام مطلع کنید. آن ها ممکن است این مواد را به صورت چشمی بررسی کنند یا از دستگاه های خاصی برای تشخیص محتویات آن ها استفاده نمایند. گاهی اوقات ممکن است از شما خواسته شود تا مایع را به مقدار کمی تست کنید تا از بی خطر بودن آن مطمئن شوند.

مایعات خریداری شده از فروشگاه های دیوتی فری (Duty-Free): خرید پس از گیت

یکی از جذابیت های فرودگاه ها، فروشگاه های دیوتی فری هستند که در آن ها می توان عطر، نوشیدنی های الکلی و سایر مایعات را خریداری کرد. این مایعات، حتی اگر حجم آن ها بیش از ۱۰۰ میلی لیتر باشد، مجاز به ورود به کابین هواپیما هستند، به شرطی که شرایط خاصی را رعایت کنند.

1. مایعات باید در کیسه های مخصوص مهر و موم شده (STEB – Security Tamper-Evident Bag) توسط فروشگاه قرار داده شوند. این کیسه ها به گونه ای طراحی شده اند که اگر باز شوند، قابل تشخیص باشند و مهر و موم آن ها آسیب دیده باشد.
2. رسید خرید باید در داخل کیسه و به وضوح قابل مشاهده باشد. تاریخ خرید نباید بیش از ۴۸ ساعت از زمان پرواز گذشته باشد. این به ماموران امنیتی اجازه می دهد تا اعتبار خرید را تایید کنند.
3. نکته بسیار مهم برای پروازهای ترانزیت: اگر پرواز شما دارای توقف و تغییر هواپیما (ترانزیت) است، هرگز کیسه دیوتی فری را تا رسیدن به مقصد نهایی باز نکنید. در صورت باز شدن کیسه، ممکن است در فرودگاه های میانی، مایعات شما ضبط شوند، حتی اگر در ابتدا قانونی خریداری شده باشند. این اتفاق اغلب در نقاط ترانزیت رخ می دهد، چرا که بازرسی های مجدد بر اساس قوانین همان فرودگاه انجام می شود.

با آگاهی از این استثنائات، مسافران می توانند با خیالی آسوده تر اقلام مورد نیاز خود را همراه داشته باشند و از دردسرهای احتمالی در بخش امنیتی فرودگاه جلوگیری کنند. این اطلاعات به آن ها کمک می کند تا در هر مرحله از سفر، تصمیمات آگاهانه بگیرند.

نکات کلیدی برای بسته بندی صحیح مایعات در بار دستی

برای اطمینان از عبور روان و بی دردسر از بخش بازرسی امنیتی فرودگاه، بسته بندی صحیح مایعات در بار دستی از اهمیت بالایی برخوردار است. تجربه نشان داده است که رعایت چند نکته ساده، می تواند تفاوت زیادی در سرعت و راحتی فرآیند بازرسی ایجاد کند و از بروز هرگونه استرس یا اتلاف وقت جلوگیری کند. این آمادگی قبلی نه تنها به مسافر کمک می کند، بلکه باعث تسهیل کار ماموران امنیتی نیز می شود.

1. استفاده از ظروف مسافرتی کوچک و متناسب:
   سعی کنید تمام مایعات، ژل ها و آئروسل های خود را به ظروف کوچک تر و مسافرتی با حجم حداکثر ۱۰۰ میلی لیتر منتقل کنید. این ظروف معمولاً در فروشگاه های لوازم آرایشی، داروخانه ها و فروشگاه های بزرگ موجود هستند. بسیاری از فروشگاه های لوازم آرایشی و بهداشتی، ظروف خالی در اندازه های استاندارد مسافرتی را عرضه می کنند که برای این منظور ایده آل هستند. به یاد داشته باشید که حجم ظرف مهم است، نه مقدار مایع داخل آن؛ بنابراین، یک بطری ۲۰۰ میلی لیتری حتی اگر نیمه پر باشد، مجاز نیست.
2. انتخاب کیسه پلاستیکی شفاف و زیپ دار:
   تمامی ظروف ۱۰۰ میلی لیتری را در یک کیسه پلاستیکی شفاف و قابل بسته شدن مجدد (معمولاً با زیپ یا قفل کشویی) با حجم حداکثر ۱ لیتر قرار دهید. این کیسه ها باید به قدری بزرگ باشند که تمامی ظروف به راحتی درون آن جا شوند و زیپ آن بدون فشار بسته شود. از کیسه های معمولی، کیسه های غیرشفاف یا نایلون های بدون زیپ خودداری کنید، زیرا ماموران امنیتی نیاز به دید کامل و واضح محتویات کیسه دارند تا بتوانند به سرعت اقلام را بررسی کنند. این کیسه ها باید در مقابل پارگی مقاوم باشند.
3. قرار دادن کیسه مایعات در مکانی قابل دسترس:
   کیسه حاوی مایعات خود را در بالای بار دستی یا در مکانی قرار دهید که به محض رسیدن به بخش بازرسی، بتوانید آن را به سرعت خارج کرده و در سبد بازرسی بگذارید. این کار هم به شما کمک می کند تا در آخرین لحظه به دنبال کیسه نگردید و هم به ماموران امنیتی، زیرا دیگر نیازی به جستجو در اعماق کیف شما نخواهد بود. به این ترتیب، صف بازرسی با سرعت بیشتری حرکت خواهد کرد و تجربه لذت بخش تری را برای همه به ارمغان می آورد.
4. جلوگیری از نشت احتمالی مایعات:
   برای جلوگیری از نشت احتمالی مایعات و کثیف شدن سایر وسایل درون بار دستی، می توانید هر ظرف کوچک را قبل از قرار دادن در کیسه ۱ لیتری، در یک کیسه پلاستیکی کوچک تر یا سلفون بپیچید. تغییرات فشار در ارتفاع بالا می تواند باعث باز شدن درب ظروف یا نشت مایعات شود، بنابراین یک لایه محافظ اضافی همیشه ایده خوبی است. این تدبیر ساده می تواند از خراب شدن لباس ها، مدارک و سایر لوازم شخصی شما جلوگیری کند و به شما کمک می کند با خیالی آسوده تر سفر کنید.

تجربه نشان می دهد که مسافرانی که مایعات خود را بر اساس قوانین بسته بندی می کنند، نه تنها سریع تر از بازرسی عبور می کنند، بلکه از استرس و نگرانی ناشی از ضبط شدن وسایل خود نیز رها می شوند. آمادگی قبلی، کلید سفری بی دردسر است و باعث می شود تا تمام تمرکز شما بر روی لذت بردن از سفر باشد.

مایعات در بار تحویلی (Checked Baggage): آزادی بیشتر، اما با ملاحظات

برخلاف بار دستی که تحت قوانین سختگیرانه ۱۰۰ میلی لیتر قرار دارد، حمل مایعات در بار تحویلی (چمدانی که به قسمت بار هواپیما تحویل می دهید) از محدودیت های حجمی مشابه برخوردار نیست. این بدان معناست که شما می توانید شامپو، لوسیون، نوشیدنی یا سایر مایعات خود را در حجم های بزرگتر در چمدان اصلی خود قرار دهید. این بخش از قوانین، فرصت بیشتری برای حمل اقلام مایع فراهم می آورد، اما این آزادی بیشتر، مستلزم رعایت برخی ملاحظات مهم است تا هم از آسیب دیدن وسایل خود جلوگیری کنید و هم از بروز مشکلات امنیتی و گمرکی در مقصد. نادیده گرفتن این نکات می تواند به دردسرهای غیرضروری منجر شود.

بسته بندی محکم برای جلوگیری از نشت

یکی از بزرگترین نگرانی ها هنگام حمل مایعات در بار تحویلی، نشت آن ها و آسیب رساندن به سایر وسایل است. تغییرات شدید فشار و دما در قسمت بار هواپیما می تواند باعث باز شدن درب ظروف، ترک خوردن بسته بندی ها و نشت مایعات شود. تصور کنید که تمام لباس های شما با عطر گران قیمت یا شامپو کثیف شوند و بوی نامطبوعی به خود بگیرند! برای جلوگیری از این اتفاق ناخوشایند، توصیه می شود مایعات را به دقت و با چند لایه محافظ بسته بندی کنید.

• کیسه های محافظ: استفاده از کیسه های زیپ دار یا کیسه های مخصوص بسته بندی مایعات می تواند به عنوان یک لایه دفاعی اولیه عمل کند. هر بطری مایع را درون یک کیسه جداگانه قرار دهید.
• پلاستیک حباب دار (بابل رپ) یا سلفون: پیچاندن ظروف مایعات در پلاستیک حباب دار یا چند لایه سلفون، می تواند به استحکام بیشتر ظرف و جلوگیری از شکستن یا نشت آن کمک کند.
• استفاده از لباس یا حوله: قرار دادن ظروف مایعات در میان لباس ها یا حوله ها، علاوه بر ایجاد یک لایه محافظ اضافی، به جذب هرگونه نشتی احتمالی کمک کرده و از سرایت آن به سایر اقلام جلوگیری می کند.
• بستن محکم درب ظروف: مطمئن شوید که درب تمامی ظروف به خوبی و محکم بسته شده باشند. می توانید از چسب نواری برای اطمینان بیشتر از بسته ماندن درب استفاده کنید.

مایعات ممنوعه حتی در بار تحویلی

با وجود عدم محدودیت حجمی برای مایعات در بار تحویلی، برخی مایعات همچنان ممنوع الورود به هواپیما هستند، چه در بار دستی و چه در بار تحویلی. این اقلام معمولاً شامل مواد قابل اشتعال، سمی، خورنده یا هرگونه ماده خطرناک دیگری می شوند که می توانند ایمنی پرواز را به خطر بیندازند و خطرات جدی ایجاد کنند. لیست این مواد را باید جدی گرفت.

• مواد قابل اشتعال: بنزین، گازوئیل، تینر، رنگ های قابل اشتعال، فندک گازی (به جز یک فندک بوتانی در بار دستی با شرایط خاص)، کپسول های گاز پیکنیک و هرگونه مایع دیگری که به راحتی شعله ور شود.
• مواد سمی و خورنده: اسیدها، مواد قلیایی قوی، مواد سفیدکننده غلیظ، برخی مواد شیمیایی صنعتی، سموم کشاورزی و هرگونه ماده ای که می تواند به بدن انسان یا تجهیزات هواپیما آسیب برساند.
• آئروسل های تحت فشار بالا: برخی اسپری های دفاع شخصی، کپسول های گاز با فشار بالا که خطر انفجار دارند.
• مایعات رادیواکتیو یا عفونی: هرگونه ماده ای که خطر انتشار تشعشع یا بیماری دارد، اکیداً ممنوع است.

همیشه توصیه می شود لیست اقلام ممنوعه را از وب سایت ایرلاین خود یا سازمان های امنیتی هوانوردی چک کنید تا از حمل ناخواسته مواد خطرناک جلوگیری شود. این لیست ها به طور مرتب به روزرسانی می شوند و آگاهی از آن ها برای هر مسافری ضروری است.

قوانین خاص کشور مقصد: گمرک و مقررات محلی

در سفرهای بین المللی، فراتر از قوانین ایرلاین و فرودگاه مبدا، باید به قوانین گمرکی و بهداشتی کشور مقصد نیز توجه کرد. برخی کشورها محدودیت های خاصی برای ورود برخی مایعات، به ویژه محصولات غذایی مایع، نوشیدنی های الکلی، یا حتی برخی داروهای خاص (چه مایع و چه غیرمایع) دارند. نادیده گرفتن این قوانین می تواند به جریمه های سنگین، ضبط اقلام و حتی مشکلات قانونی منجر شود.

• نوشیدنی های الکلی: بسیاری از کشورها برای ورود الکل، محدودیت های حجمی و درصد الکل تعیین کرده اند و ورود بیش از حد مجاز مستلزم پرداخت عوارض گمرکی بالا یا ممنوعیت کامل است.
• محصولات غذایی مایع: برخی کشورها به دلیل نگرانی های بهداشتی و قرنطینه ای، ورود برخی محصولات غذایی مایع مانند عسل، روغن های خاص، ترشی جات یا حتی آبمیوه های خانگی را ممنوع کرده اند یا نیاز به اظهارنامه و مجوزهای خاص دارند.
• داروهای خاص: حتی داروهای بدون نسخه که در یک کشور مجاز هستند، ممکن است در کشور مقصد ممنوع یا نیازمند نسخه پزشک و تاییدیه باشند. این موضوع به ویژه برای داروهای حاوی مواد کنترل شده صادق است.

برای جلوگیری از مشکلات و تاخیر در گمرک مقصد، پیش از سفر، حتماً قوانین گمرکی و بهداشتی کشور مقصد را بررسی کنید. وب سایت سفارت یا کنسولگری کشور مقصد، بهترین منبع برای کسب این اطلاعات است. این تحقیق می تواند شما را از جریمه های احتمالی یا ضبط شدن وسایل نجات دهد. تجربه نشان می دهد که کمی وقت گذاشتن برای تحقیق و برنامه ریزی قبلی، از پشیمانی های بزرگ و دردسرهای غیرضروری در سفر جلوگیری می کند و به مسافران امکان می دهد تا با آرامش کامل از مقصد خود لذت ببرند.

اشتباهات رایج مسافران و راهکارهای اجتناب از آن ها

با وجود اطلاع رسانی های فراوان و تابلوهای راهنما در فرودگاه ها، همچنان بسیاری از مسافران در بخش امنیتی با مشکلات مربوط به حمل مایعات مواجه می شوند. این مشکلات اغلب ناشی از اشتباهات رایجی است که با آگاهی و برنامه ریزی قبلی، به راحتی قابل پیشگیری هستند. درک این اشتباهات می تواند به مسافران کمک کند تا سفری روان تر، کم استرس تر و بدون اتلاف وقت را تجربه کنند. تجربه نشان داده است که حتی مسافران باتجربه نیز گاهی اوقات درگیر این مسائل می شوند.

۱. فراموشی خارج کردن کیسه مایعات از بار دستی

یکی از شایع ترین اشتباهات، فراموشی خارج کردن کیسه پلاستیکی شفاف حاوی مایعات ۱۰۰ میلی لیتری از کیف دستی قبل از قرار دادن آن روی نوار نقاله بازرسی است. این مسئله به طور مرتب در گیت های بازرسی مشاهده می شود.

• نتیجه: این فراموشی منجر به نیاز به بازرسی مجدد کیف توسط ماموران، بیرون ریختن تمامی محتویات کیف، و در نتیجه تاخیر برای خود مسافر و سایر مسافران در صف می شود.
• راهکار: کیسه مایعات را در قسمتی از بار دستی قرار دهید که به راحتی قابل دسترس باشد، مثلاً در یک جیب بیرونی یا روی سایر وسایل. هنگام نزدیک شدن به گیت بازرسی، آن را به سرعت خارج کرده و جداگانه در سبد مخصوص قرار دهید تا همراه لپ تاپ یا تبلت تان از دستگاه ایکس ری عبور کند.

۲. استفاده از ظروف بزرگ تر از ۱۰۰ میلی لیتر

تصور اشتباهی که برخی مسافران دارند این است که اگر یک بطری بزرگتر داشته باشند اما فقط مقدار کمی مایع در آن باشد، مشکلی نیست. این تصور کاملاً اشتباه است و بارها شاهد ضبط شدن چنین اقلامی بوده ایم.

• نتیجه: قانون مربوط به حجم ظرف است، نه مقدار مایع داخل آن. ماموران امنیتی برچسب حجم روی ظرف را ملاک قرار می دهند. ظروف با حجم بالای ۱۰۰ میلی لیتر (حتی اگر خالی یا نیمه پر باشند) در بار دستی مجاز نیستند و ضبط خواهند شد.
• راهکار: مایعات مورد نیاز خود را حتماً به ظروف کوچک تر و استاندارد ۱۰۰ میلی لیتری منتقل کنید. اگر ظرفی بزرگتر است، حتی اگر نیمه خالی باشد، آن را در بار تحویلی خود قرار دهید (در صورت مجاز بودن) یا از حمل آن در بار دستی خودداری کنید.

۳. عدم آگاهی از قوانین خاص ایرلاین یا کشور مقصد

در حالی که قوانین عمومی حمل مایعات تقریباً در اکثر فرودگاه های جهان یکسان است، ممکن است ایرلاین ها یا کشورها، به ویژه در مقاصد بین المللی، محدودیت های جزئی خاص خود را داشته باشند. این نادیده گرفتن می تواند به مشکلاتی در ترانزیت یا ورود به کشور مقصد منجر شود.

• نتیجه: ممکن است مسافر در فرودگاه ترانزیت یا در گمرک مقصد با قوانین جدیدی مواجه شود که منجر به ضبط اقلام، جریمه یا تاخیر در ورود شود (مثلاً برای حمل الکل، مواد غذایی خاص یا دارو).
• راهکار: همیشه پیش از سفر، وب سایت ایرلاین خود و سازمان گمرک یا امنیت فرودگاهی کشور مقصد را برای آخرین به روزرسانی ها بررسی کنید. این کار به خصوص برای پروازهای ترانزیت یا مقاصد با قوانین خاص بسیار حیاتی است. اطلاعات به روز، بهترین دوست مسافر است.

۴. تلاش برای پنهان کردن مایعات ممنوعه

برخی مسافران به امید اینکه ماموران متوجه نشوند، اقدام به پنهان کردن مایعات بالای ۱۰۰ میلی لیتر یا اقلام ممنوعه دیگر در لابه لای وسایل می کنند. این یک اشتباه پرهزینه و کاملاً بی فایده است.

• نتیجه: این عمل نه تنها بی فایده است (زیرا دستگاه های بازرسی بسیار دقیق هستند و حتی کوچکترین تغییرات را تشخیص می دهند)، بلکه می تواند منجر به جریمه های سنگین، تاخیر طولانی مدت، بازجویی و حتی از دست دادن پرواز شود. در برخی موارد، حتی ممکن است سوءظن امنیتی ایجاد کند.
• راهکار: همیشه با صداقت و شفافیت عمل کنید. اگر از مجاز بودن چیزی مطمئن نیستید، قبل از سفر تحقیق کنید یا در فرودگاه از ماموران سوال بپرسید. اقلام ممنوعه را در خانه بگذارید یا در بار تحویلی قرار دهید (در صورت مجاز بودن).

حفظ آرامش و همکاری با ماموران امنیتی، حتی در شرایطی که ممکن است احساس کنید مورد بی مهری قرار گرفته اید، می تواند به سرعت و راحتی فرآیند بازرسی کمک شایانی کند. فراموش نکنید که هدف اصلی، امنیت پرواز و مسافران است و ماموران وظیفه خود را انجام می دهند.

۵. عدم تفکیک مایعات از سایر وسایل در بار دستی

قرار دادن ظروف مایعات بدون کیسه شفاف یا مخلوط کردن آن ها با سایر اقلام در بار دستی، فرآیند بازرسی را کند می کند و ماموران را مجبور به درخواست باز کردن کامل کیف دستی می کند.

• نتیجه: این کار باعث ایجاد صف های طولانی تر، سردرگمی مسافران و اتلاف وقت می شود. ماموران باید به صورت دستی محتویات کیف را بررسی کنند که زمان بر است.
• راهکار: همانطور که پیشتر گفته شد، تمامی مایعات را در یک کیسه شفاف و در مکانی قابل دسترس قرار دهید تا به راحتی قابل ارائه برای بازرسی جداگانه باشند. این اقدام ساده، تفاوت بزرگی در تجربه بازرسی شما و روان بودن کل فرآیند ایجاد می کند.

با پرهیز از این اشتباهات رایج، مسافران می توانند تجربه ای لذت بخش تر و کم استرس تر از سفر هوایی داشته باشند. هر مسافر با رعایت این نکات، نه تنها به راحتی خود کمک می کند، بلکه در حفظ امنیت و نظم فرودگاه ها نیز سهیم خواهد بود و به پروازهای ایمن تر کمک می کند.

نتیجه گیری

همانطور که در این مقاله به تفصیل بررسی شد، حمل مایعات در بخش امنیتی فرودگاه کاملاً امکان پذیر است، اما این امر مستلزم شناخت دقیق و رعایت کامل قوانین و مقررات مربوطه است. از قانون ۱۰۰ میلی لیتر برای بار دستی و لزوم قرار دادن آن ها در کیسه های شفاف زیپ دار، گرفته تا استثنائات مهم برای داروهای ضروری و غذای کودک، هر مسافر باید با آگاهی کامل گام به فرودگاه بگذارد. تفاوت های اساسی در قوانین بین بار دستی و بار تحویلی، و همچنین ملاحظات خاص برای مایعات خریداری شده از دیوتی فری و قوانین گمرکی کشورهای مقصد، همگی نکاتی هستند که نادیده گرفتن آن ها می تواند به تجربه ناخوشایند در سفر منجر شود.

هدف اصلی از تمامی این محدودیت ها، تضمین امنیت پروازها و حفاظت از جان تمامی مسافران و خدمه است. هر یک از این قوانین، نتیجه سال ها تجربه و تحلیل رویدادهای امنیتی بوده و رعایت آن ها، نه فقط یک اجبار قانونی، بلکه مشارکتی جمعی در حفظ آرامش و امنیت سفرهای هوایی است. این درک عمیق از اهمیت قوانین، می تواند به مسافران کمک کند تا با نگاهی مثبت تر به فرآیند بازرسی بنگرند.

برای اینکه سفری بی دغدغه و لذت بخش را تجربه کنیم، توصیه می شود همیشه پیش از هر پرواز، آخرین به روزرسانی های قوانین ایرلاین و فرودگاه مبدأ و مقصد را بررسی کرده و با آمادگی کامل حاضر شویم. بسته بندی هوشمندانه و آگاهی از اشتباهات رایج، کلید سفری ایمن و بدون استرس است. با امید به اینکه این راهنما به شما در برنامه ریزی سفرهای آینده تان یاری رسانده باشد، برای شما سفری خوش، ایمن و پر از خاطرات دلنشین آرزومندیم. آگاهی شما، آرامش سفر شماست.