رکاب زدن در جاده باطل! / سقوط آزاد با دوچرخه به ته چاه ناکامی

شکست، تنها دستاورد ایران در تایلند

تیم دوچرخه سواری جاده ایران در رده‌های جوانان، بزرگسالان و زیر ۲۳ سال مردان و زنان شرکت کرد، اما در قهرمانی آسیا ۲۰۲۳ مدال نگرفت و حداقل در ۱۰ سال اخیر برای دومین بار است ایران در بخش جاده بدون مدال می‌ماند.

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، چهل و دومین دوره مسابقات دوچرخه‌سواری قهرمانی آسیا، بیست و نهمین دوره مسابقات دوچرخه‌سواری جوانان قهرمانی آسیا و یازدهمین دوره مسابقات پارادوچرخه‌سواری قهرمانی آسیا در بخش جاده از ۱۷ تا ۲۳ خرداد در تایلند برگزار شد.

تیم ایران با ۷ رکابزن مرد و ۵ رکابزن زن در این مسابقات شرکت کرد و حاصل اعزام این ۱۲ نفر یک مدال را هم برای ایران در برنداشت. تیم دوچرخه سواری جاده ایران در رده‌های جوانان، بزرگسالان و زیر ۲۳ سال مردان و زنان شرکت کرد، اما در قهرمانی آسیا ۲۰۲۳ مدال نگرفت و حداقل در ۱۰ سال اخیر برای دومین بار است ایران در بخش جاده بدون مدال می‌ماند. در قهرمانی آسیا ۲۰۱۴ هم ایران در بخش جاده مدال نگرفت.
 
نتایج ایران در مسابقات قهرمانی آسیا به شرح زیر است:
تایم‌تریل تیمی میکس: (حسین عسگری، بهنام آرین، آیدین علیاری، سمیه یزدانی، ماندانا دهقان و ریحانه خاتونی) هفتم
 
بخش مردان
 تایم‌تریل انفرادی جوانان: (پوریا یعقوبی) هفتم
تایم تریل انفرادی بزرگسالان: (حسین عسگری) شانزدهم
تایم‌تریل انفرادی زیر ۲۳ سال: (رامیار قوامی) دوازدهم
استقامت جاده جوانان: (پوریا یعقوبی) سیزدهم
استقامت جاده زیر ۲۳ سال: علی لبیب دهم و رامیارقوامی مسابقه را تمام نکرد.

 
بخش زنان
تایم تریل انفرادی جوانان: (ساناز ایران منش) هفتم
تایم تریل انفرادی بزرگسالان: (سمیه یزدانی) مسابقه را تمام نکرد.
استقامت جاده جوانان: (ساناز ایران منش) دوازدهم
استقامت جاده بزرگسالان: (ماندانا دهقان) سی و نهم، (سمیه یزدانی) چهل و هشتم، (ریحانه خاتونی) شصت و سوم و (پریسا مجنونی) ایران مسابقه را تمام نکرد.

عملکرد تیم دوچرخه سواری ایران در رقابت‌های جاده چیزی فراتر از فاجعه بود. در حالیکه فدراسیون پیش از اعزام تیم به تایلند مدعی شد که تنها رکابزنانی را به قهرمانی آسیا می‌فرستد که شانس مدال داشته باشد، از جمع ۱۲ رکابزن اعزامی نه تنها هچیکس مدال نگرفت بلکه حتی ۳ رکابزن ایران به خط پایان نرسیدند تا دوباره شاهد یک حکات تکراری و مضحک باشیم. سال‌های سال این کنایه تلخ درباره شناگران ایران وجود داشت که در رقابت‌های برون مرزی و بین المللی احتمال غرق شدن آن‌ها وجود دارد! اما حالا این کنایه از استخر به جاده و پیست تسری پیدا کرده و شاهدیم که در هر تورنمنتی احتمال اینکه رکابزن ایران به خط پایان نرسد، صد درصد است!

**هت تریک فاجعه در تایلند

فاجعه در تایلند فراتر از این بود. آنچه ناکامی مطلق در این رقابت‌ها و نرسیدن به خط پایان توسط ۳ رکابزن به خط پایان در قبال این فاجعه یک موفقیت محسوب می‌شود! در تایلند ۳ اتفاق عجیب و غریب برای تیم ملی دوچرخه سواری ایران رخ داد که بی تردید حتی در مسابقات محلات هم احتمال بروز آن ناچیز است!

پنچری یک رکابزن، دیر رسیدن یکی دیگر به مسابقه و بدتر از آن جریمه بابت عدم رعایت مقررات آن هم در این سطح ثابت می‌کند دوچرخه سواری ایران نه تنها از منظر فنی سطح اول دور افتاده و سقوط آزاد را تجربه کرده، بلکه در بدیهیات ابتدایی نیز ناتوان است و به اندازه‌ای پرت است که می‌تواند یک رسوایی بزرگ را رقم بزند و مضحکه خاص و عام شود.

ابتدا در روز چهارم مسابقات سمیه یزدانی در تایم تریل انفرادی پنچر کرد و به دلیل همین نقص فنی از مسابقه خارج شد و به خط پایان نرسید. بروز چنین اتفاقی در یک مسابقه بین المللی جزو عجایب است و نشان از فرسودگی تجهیزات رکابزنان ایران دارد. عجیب اینکه به نظر می‌رسد مسئولین تیم ایران نیز پیش از مسابقه تجهیزات رکابزن ایران را چک نکرده اند که این اتفاق رخ داده.

**همه عمر دیر رسیدیم!

اتفاق دوم، اما عجیب‌تر و فاجعه بارتر بود. در پنجمین روز رقابت‌ها و در جریان رقابت تایم تریل انفرادی مردان، حسین عسگری چند دقیقه دیر در خط شروع مسابقه قرار گرفت و در نهایت هم شانزدهم شد. اتفاقی که به شدت عجیب و حیرت انگیز بود. مسئولین فدراسیون دوچرخه سواری مدعی شدند که دیر رسیدن رکابزن ایرانی به مسابقه ایراد میزبان بوده که تغییر زمان مسابقه را اعلام نکرده. باید پرسید این عدم اطلاع چرا فقط برای تیم ایران رخ داده و چه کسی باید در این خصوص پاسخگو باشد؟

رسول اسدی رئیس فدراسیون در توجیه این اتفاق عجیب گفت: مسئولان برگزاری رقابت‌ها تغییر زمان مسابقه را به تمام تیم‌ها جز ما اعلام کرده بودند و به صورت رسمی چیزی به ما گفته نشده بود. آن‌ها تنها به نصب یک اطلاعیه روی تابلوی مسابقات بسنده کرده بودند و تنها تیم ما بود که از تغییر زمان مطلع نبود! اعتراض کردیم، اما سرداور مسابقات متقاعد نشد، اینکه ساعت مسابقه را به ناگهان تغییر می‌دهند مشکل دوچرخه سوار نیست و به همین دلیل ۴ دقیقه از زمان استارت خود را از دست داد. 

ادعایی که عذر بدتر از گناه است و پای چوبین آن از چند کیلومتری هویداست. مجید ناصری داور بین المللی دوچرخه سواری ایران که به عنوان عضو هیئت داوران در تایلند حضور داشته، با رد ادعا‌های فدراسیون می‌گوید: رقابت تایم تریل انفرادی طبق برنامه و در همان موعد اعلام شده آغاز و برگزار شد و هیچ تغییر برنامه‌ای وجود نداشت. ضمن اینکه آخرین اطلاعات مربوط به مسابقات در ماده‌های مختلف در تابلو اعلانات نصب می‌شود تا همه تیم‌ها، مسئولان، ورزشکاران و مربیان در جریان قرار بگیرند.

در نهایت عسگری در این رقابت شانزدهم شد و اگرچه ناکامی عسگری در مسابقه تایم تریل انفرادی به این دیررسیدن نسبت داده شد، اما مقایسه رکورد عسگری با سایر رکابزنان ثابت می‌کند که احتمال کسب مدال توسط عسگری عملا غیرممکن بوده و تنها برای فرار از ناکامی مطرح شده. فاصله رکوردی عسگری با مدال آوران به اندازه‌ای بود که او حتی اگر ۴ دقیقه هم مسابقه را زودتر از رقبایش شروع می‌کرد، باز هم مدال نمی‌گرفت!

**ما متفاوت هستیم!

گاف‌های تیم اعزامی ایران به همین ختم نشد و سومین اتفاق عجیب در این رقابت‌ها برای تیم اعزامی ایران رخ داد تا هت تریک ناکامی  کامل شود. در روز ششم مسابقات در رقابت تایم تریل تیمی، لباس آیدین علیاری یکی از رکابزنان مرد ایران با بقیه نفرات هم شکل نبود از این رو ایران ۲۵۰ فرانک سوییس جریمه شد. آستین لباس آیدین علیاری آستین با بقیه متفاوت بود و سرداور این مسابقات که اهل چین است سختگیرانه عمل کرده و ۲۵۰ فرانک سوئیس ما را جریمه کرد که رقمی حدود ۲۵۰ دلار می‌شود.

آستین و رنگ لباس علیاری با سایرین متفاوت بود و داور چینی بابت آن تیم ایران را ۲۵۰ هزار فرانک جریمه کرد. حیرت انگیز اینکه کادر سرپرستی ایران به این اتفاق هم اعتراض کرده. ظاهرا آن‌ها نمی‌دانستند که لباس‌های تیم باید متحدالشکل باشد و کمیته برگزاری مسابقات در پاسخ به تیم ایران گفته تمامی لباس‌ها باید یک شکل باشد. این اتفاق به اندازه‌ای عجیب و حیرت آور است که نمی‌توان آن را باور کرد.

اینکه لباس یکی از نفرات تیم ایران با بقیه مغایرت داشته باشد، اتفاقیست که حتی با چشم و یک نگاه ساده هم قابل رویت است و این نشان می‌دهد مسئولین اعزامی همراه تیم تا چه اندازه بی توجه و بی مسئولیت بوده اند که حتی اتفاق به این روشنی را هم ندیده اند و از چشم آن‌ها دور مانده. توجیه مسئولین فدراسیون در این زمینه از قبلی هم عجیب‌تر است و آن‌ها مسئولین برگزاری مسابقه را به سختگیری متهم کردند! در حقیقت آن‌ها انتظار داشتند که کمیته برگزاری مسابقات اجازه دهد یکی از اعضای تیم با لباسی متفاوت و غیرهماهنگ با بقیه مسابقه دهد! شاید هم مسئولین تیم ایران با تماشای بازی‌های والیبال لیگ ملت‌ها که همزمان با این مسابقات برگزار می‌شود و رویت حضور یک بازیکن (لیبرو) در تیم والیبال با لباس متفاوت این ایده ناگهان به ذهنشان خطور کرده که بهتر است این کار را در دوچرخه سواری هم اجرا و باب کنند!

**لطفا تعارف را کنار بگذارید

اینکه در هر مسابقه برخی اتفاقات عجیب فقط برای تیم ایران رخ دهد، قابل پذیرش نیست. در دوچرخه سواری قهرمانی آسیا کوهستان، سرپرست تیم ایران شماره ورزشکار را در هتل جا گذاشته بود و در قهرمانی جاده آسیا هم سرپرست و مربی لباس ورزشکار یا زمان برگزاری مسابقه را بررسی نکرده بودند. همه این‌ها نشان دهنده عدم مدیریت صحیح هم از سوی فدراسیون و هم از سوی مسئولان اعزامی است.

آنچه درباره اتفاقات عجیب و غریب تیم اعزامی به چشم آمد، ناکارآمدی برخی مسئولان اعزامی بود که حتی از دسترسی به ساده‌ترین اطلاعات عاجز بودند و ظاهرا تنها توریست بوده اند. در این مسائل، ایراد به رییس فدراسیون وارد است که چرا افرادی را در کنار تیم نمی‌گذارد که احساس مسئولیت و توانایی بیشتری داشته باشند؟

نخستین وظیفه سرپرست و مربی تیم چک کردن مسائل روتین هر تیمی پیش از مسابقات است و اگر قرار باشد سرپرست و مربی نسبت به این مسائل بی تفاوت باشند، پس چرا برای اعزامشان هزینه می‌شود و برای چه به همراه تیم اعزام می‌شوند؟ بدتر اینکه نفرات اعزامی در مواجه با این رسوایی‌ها به گونه‌ای برخورد کنند گویی هیچ اتفاقی رخ نداده و این اشتباهات طبیعی است! فدراسیون باید تعارف با افراد را کنار بگذارد و بدور از مصلحت اندیشی و مماشات، باید باید با خاطیان و توریست که چنین فجایعی را رقم زدند و مایه آبروریزی ایران در میادین بین المللی شدند، برخورد جدی کند.

**سقوط آزاد فنی

ورای مشکلات حاشیه‌ای که برای تیم ایران در این مسابقات رخ داد و مایه آبروریزی شد، از منظر فنی نیز دوچرخه سواری ایران عملکرد فوق العاده ضعیف و نومیدکننده‌ای داشت. دوچرخه سواری ایران همیشه در بخش جاده مدعی بوده و با توجه به شرایط فیزیکی رکابزنان همیشه وضعیت خوبی در رقابت‌های جاده داشته و مدعی جدی بوده اند. در حقیقت همیشه مدال‌های ایران در بخش جاده از پیست بیشتر بوده، اما ناکامی مطلق در رقابت‌های قهرمانی آسیا ثابت کرد که در این بخش تا چه اندازه سقوط کرده ایم. اینکه در بخش جوانان و زیر ۲۳ سال نیز تیم ایران به مدال نمی‌رسد نشان دهنده آن است که در بحث پشتوانه سازی و پایه نیز هیچ استعدادی نداریم و دور باطل ناکامی ادامه خواهد داشت. اعزام یک رکابزن ۴۸ ساله به مسابقات به روشنی برهوت دوچرخه سواری ایران در بخش جاده را نشان داد و طعنه آمیز اینکه عسگری ۴۸ ساله با وجود تاخیر ۴ دقیقه‌ای از همه بهتر نتیجه گرفت!

با توجه به نتایج رقابت‌های قهرمانی آسیا در تایلند باید در انتظار تداوم ناکامی‌ها در بازی‌های آسیایی هانگژو باشیم. رقبای ایران در قهرمانی آسیا در بازی‌های آسیایی هم حضور دارند و با این شرایط هیچ امیدی به موفقیت و مدال نمی‌توان داشت. فراموش نکنیم سطح فنی بازی‌های آسیایی به مراتب بالاتر از قهرمانی آسیاست و با توجه به در پیش بودن بازی‌های المپیک تمامی مدعیان با تمام قوا در این مسابقات حضور خواهند یافت. 

دوچرخه‌سواری ایران در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا بدون مدال ماند و این ماجرا قطعا در هانگژو ۲۰۲۲ هم تکرار می‌شود. ناکامی تیم ملی دوچرخه سواری در رقابت‌های قهرمانی آسیا ثابت می‌کند که در این رشته تا چه اندازه سقوط کرده ایم. با این نتایج از هم اکنون باید انتظار یک ناکامی دیگر در بازی‌های آسیایی هانگژو داشته باشیم.